Νευροωτολογία
Η διάγνωση των διαταραχών της ισορροπίας, της ακοής, των εμβοών, και του ιλίγγου απαιτεί έμπειρο εξεταστή με βαθιά γνώση της ανατομίας και φυσιολογίας αλλά και πολύπλοκο εξοπλισμό που διαθέτουν οι εξειδικευμένοι στην Νευροωτολογία και τον ίλιγγο ΩΡΛ ιατροί. Ο γιατρός εξειδικεύτηκε στην Νευροωτολογία - Ακουολογία στο ειδικό ερευνητικό εργαστήριο ΝΕΥΡΟΩΤΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΚΟΗΣ και ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ της ΩΡΛ κλινικής του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ στο ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ Νοσοκομείο υπό την καθοδήγηση των καθηγητών
Ε. ΦΕΡΕΚΥΔΗ, Κ. ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΟΥ και Σ. ΚΟΡΡΕ.
Το εργαστήριο του ιατρείου μας διαθέτει όλον αυτόν τον σύγχρονο εξοπλισμό, και εξειδικεύεται στην εκτέλεση ποσοτικών και ποιοτικών μετρήσεων που αφορούν την ακουστική λειτουργία, τις εμβοές και την λειτουργία της ισορροπίας.
Ο γιατρός είναι μέλος.
•Της Πανελλήνιας Ιατρικής Ακουολογικής Νευροωτολογικής Εταιρείας.
Ο ωτορινολαρυγγολόγος είναι ο ποιό ειδικός στην αντιμετώπιση των ιλίγγων • Γιατί το όργανο της ισορροπίας ο λαβύρινθος, βρίσκεται στο αυτί. • Γιατί οι συχνότερες παθήσεις που προκαλούν ίλιγγο είναι παθήσεις του λαβυρίνθου. • Γιατί το ιατρικό εκπαιδευτικό σύστημα σε όλον τον δυτικό κόσμο, από παράδοση, εκπαιδεύει κυρίως τους ωτορινολαρυγγολόγους για την διάγνωση και αντιμετώπιση των ιλίγγων. |
Ο ίλιγγος, οι εμβοές, και η βαρηκοΐα δεν είναι ασθένειες, αλλά συμπτώματα, γι αυτό θα πρέπει να αναζητείται η αιτία τους, η οποία σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι επικίνδυνη. Η εκτίμηση ξεκινά με λεπτομερές ιστορικό και συνεχίζεται με εξετάσεις κλινικές, ακουολογικές, νευροωτολογικές, αιματολογικές και ενίοτε απεικονιστικές.Ακουολογικές εξετάσεις ιλίγγου | Διαγνωστικές εξετάσεις ιλίγγου | |
| Ακουστικά προκλητά δυναμικά | ||
| Τυμπανομετρία | ||
| Ωτοακουστικές εκπομπές (ΟΑΕς ) | Δοκιμασία απότομης στροφής της κεφαλής (head thrust test) | |
| Εξέταση με τονοδότες | ||
| Ομιλητική ακουομετρία | δοκιμασία Hennebert με πνευματικό ωτοσκόπιο Single | |
 Δείτε • το Κέντρο μελέτης εμβοών • Ο δεκάλογος των γιατρών για τη διάγνωση και αντιμετώπιση εμβοών • τις εμβοές και το ερωτηματολόγιο αξιολόγησης και αντιμετώπισης εμβοών |
Δείτε • τον Ίλιγγο και τις • Ασκήσεις αντιρροπήσεως του ιλίγγου-αιθουσαία αποκατάσταση  • γιατί Κάθε ίλιγγος χρειάζεται Ωτορινολαρυγγολόγο και μάλλιστα επειγόντως • για τον Έλεγχο ιλλίγου με νυσταγμογράφημα |
Ο ωτορινολαρυγγολόγος είναι ο ποιό ειδικός στην αντιμετώπιση των ιλίγγων |
 |  • Εχετε ίλιγγο; γυρίζουν όλα; ζαλίζεστε; σας έρχετε εμετός;
• Κατ αρχήν μην πανικοβάλλεστε, ξαπλώστε μείνετε ακίνητοι, χαμηλώστε το φωτισμό πάρτε την πίεση και τηλεφωνήστε αμέσως στο γιατρό σας, πριν χαθούν πολύτιμα για τη διάγνωση συμπτώματα.
• Μην πάρετε κάποιο φάρμακο επειδή το έπερνε κάποιος άλλος που είχε ίλιγγο, γιατί θα καταστείλετε συμπτώματα που θα βοηθήσουν το γιατρό σας στη διάγνωση.
• Ο ίλιγγος είναι σύμπτωμα και από τι πάσχετε θα το βρεί ο γιατρός σας.
• Είναι πολύ συχνός και αντιμετωπίζεται συνήθως με επιτυχία.
• Προσοχή στο χρόνιο ίλιγγο γιατί είναι συχνός σε κεντρικές βλάβες
Η αίσθηση της ισορροπίας εξαρτάται από τις φυσιολογικές η όχι αλληλεπιδράσεις:
Γήρανση, Ισορροπία, ζάλη και ίλιγγοςΖάλη και ανισορροπία είναι ένα εξαιρετικά κοινό πρόβλημα στον πληθυσμό των ηλικιωμένων. Jonsson et al (2004) βρήκαν ότι η συνολική επίπτωση των προβλημάτων ισορροπίας σε ηλικία 70 ετών ήταν 36% (γυναίκες) και 29% (άνδρες). Τα συμπτώματα της ισορροπίας ήταν πιο συχνά στις γυναίκες από τους άνδρες, και αυξάνονται με την αύξηση της ηλικίας. Στις ηλικίες 88-90 ετών, οι αντίστοιχες τιμές ήταν 51-45%. Σε σύγκριση με νεότερα άτομα , η ζάλη σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας δεν είναι μόνο πιο συχνή, αλλά είναι επίσης πιο επίμονη, έχει περισσότερες αιτίες, είναι λιγότερο πιθανό να οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια, και προκαλεί μεγαλύτερη ανικανότητα (Davis L, 1994). Ισορροπία: Ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της υγείας για άτομα άνω των 60 μειώνεται.
Οι ηλικιωμένοι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από πολλά διαφορετικά είδη των ασθενειών που μπορεί να επηρεάσουν την ισορροπία, όπως ο καταρράκτης, γλαύκωμα, διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και, οι οποίες επηρεάζουν όλες την όραση. Περιφερική νευροπάθεια, η οποία επηρεάζει την αίσθηση θέσης στα πόδια και τα πόδια. Και εκφυλισμό του αιθουσαίου συστήματος . Η ισορροπία επίσης εξαρτάται από την καλή μυϊκή δύναμη και την κινητικότητα των αρθρώσεων. Η καθιστική ζωή και η αρθρίτιδα ή άλλες παθήσεις των οστών και των μυών μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δύναμη και την κινητικότητα. Απώλεια ισορροπίας λόγω μυϊκής αδυναμίας εκδηλώνουν συνήθως τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, επειδή το ανθρώπινο σώμα χάνει μυϊκή μάζα με την πάροδο των ετών. Όταν οι μύες είναι αδύναμοι, δεν μπορούν να υποστηρίξουν επαρκώς το σωματικό βάρος. Αποτέλεσμα αυτού είναι η κακή στάση του σώματος, εάν το σώμα δεν είναι ορθώς ευθυγραμμισμένο, μια απότομη κίνηση που δεν μπορούν να ελέγξουν οι μύες μπορεί να διαταράξει την ισορροπία και να οδηγήσει σε πτώση. Ωστόσο, ακόμη και υγιή άτομα άνω των 65 ετών φαίνεται να έχουν περισσότερα προβλήματα από τους νεώτερους ανθρώπους στη διατήρηση της ισορροπίας τους όταν οπτικά στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα (π.χ., στο σκοτάδι). Ανατομικές μελέτες έχουν δείξει ότι ο αριθμός των νευρικών κυττάρων του αιθουσαίου συστήματος μικραίνει με την ηλικία, αρχίζοντας από την ηλικία 55. Η απώλεια γίνεται πιο σοβαρή, καθώς προχωρά η ηλικία. Από όλες τις διαταραχές του αιθουσαίου συστήματος, ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης (BPPV) είναι ένα από τα πιο κοινά. Δείτε την περιγραφή του BPPV και θεραπεία για αυτόν. Η δυνατότητα να κυκλοφορούν ελεύθερα είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην ποιότητα ζωής τόσο των νεότερων όσο και των ηλικιωμένων. Ένα υγιές αιθουσαίο σύστημα είναι ζωτικής σημασίας για την ελεύθερη κυκλοφορία. Επισκεφθείτε το γιατρό σας εάν η κακή ισορροπία και ο φόβος για πιθανή πτώση αποτελούν εμπόδιο σε μια ομαλή καθημερινότητα (π.χ. περιορισμός δραστηριοτήτων, απομόνωση στο σπίτι).
Aμφοτερόπλευρη αιθουσοπάθειαΗ αμφοτερόπλευρη αιθουσοπάθεια είναι μια σπάνια διαταραχή του περιφερικού λαβυρίνθου ή του όγδοου νεύρου. Η αιθουσαία δυσλειτουργία μπορεί να προκληθεί από πολλά διαφορετικά αίτια, συμπεριλαμβανομένων τοξικών, μεταβολικών, αυτοάνοσων, αγγειακών, οικογενών, νεοπλασματικών, αναπτυξιακών ή εκφυλιστικών διεργασιών. Οι πιο συχνές αιτίες περιλαμβάνουν ωτοτοξικότητα, αυτοάνοσες διαταραχές, μηνιγγίτιδα, νευροπάθειες, διαδοχική αιθουσαία νευρίτιδα, παρεγκεφαλιδική εκφύλιση, όγκους, και διάφορες ωτολογικές ασθένειες. Σε γενικές γραμμές προκαλείται συνήθως από την έκθεση σε ωτοτοξικές φαρμακευτικές αγωγές, ιδιαίτερα γενταμικίνης όταν διαρκεί 2 εβδομάδες ή περισσότερο. Ωστόσο, άλλες αιτίες περιλαμβάνουν τη σπειροχαίτη, λοιμώξεις του έσω ωτός, αυτοάνοσες διεργασίες κλπ. Είναι μια σημαντική αιτία προϊούσας διαταραχής της ισορροπίας σε ενήλικες και θα πρέπει να λογαριάζεται ακόμη και όταν η ακοή είναι φυσιολογική και δεν υπάρχουν συνοδά επεισόδια υποτροπιάζοντος ιλίγγου. Περίπου 5% από τα ασταθή άτομα ηλικίας άνω των 75 έχουν διμερή αιθουσαία δυσλειτουργία. Τα δύο βασικά συμπτώματα είναι αστάθεια της βάδισης και δυσκολία στην όραση όταν τα αντικείμενα ή το κεφάλι κινούνται (ταλαντοψία). Σπάνια προκαλείται ίλιγγος. Η διάγνωση γίνεται με τις απλές εξετάσεις για ελαττωματικό αιθουσο-οφθαλμικό αντανακλαστικό (ώθηση της κεφαλής και δυναμικές δοκιμές οπτικής οξύτητας). Δυναμική δοκιμή οπτικής οξύτητας. Είναι μια πολύ χρήσιμη διαδικασία εξέτασης του VOR (αιθουσο-οφθαλμικού αντανακλαστικού), για τη διάγνωση της ωτοτοξικότητας και άλλων διμερών διαταραχών της αίθουσας(Longridge, 1987). Στον ασθενής προβάλεται ένα γράφημα όπως φαίνεται παρακάτω, πρώτα με το κεφάλι ακίνητο, και μετράται η οπτική οξύτητα. Μετά κινείται το κεφάλι του ασθενούς οριζόντια με περίπου 2 Hz, και + - 30 μοίρες δεξιά - αριστερά ενώ μετράται και πάλι η οπτική οξύτητα κατά την κίνηση. Άτομα με καλή λειτουργία του αιθουσαίου συστήματός τους δεν έχουν καμία απώλεια της οπτικής οξύτητας με αυτή τη διαδικασία. Ακόμη και τα άτομα με μονόπλευρη αιθουσαία απώλεια - δηλαδή έχοντας χάσει το 50% από το αιθουσαίο σύστημα τους - θα σκοράρουν γενικά κανονικά. Άλλες τεχνικές και δοκιμασίες χρησιμοποιούνται στην μονόπλευρη απώλεια, που μπορούν να την ανιχνεύσουν πιο αυστηρά και να την πλαγιώσουν (Tian et al, 2001). Υπάρχουν πιο πρακτικοί τρόποι για να ανιχνεύσει κανείς τη μονόπλευρη απώλεια (όπως θερμιδικέ δοκιμές ). Οι ασθενείς με αμφοτερόπλευρη απώλεια της αιθουσαίας λειτουργίας , ιδιαίτερα οξείας, συχνά χάνουν 6-8 γραμμές οπτικής οξύτητας. Κατακόρυφη κίνηση δεν είναι τόσο ευαίσθητη ή ειδική όσο η οριζόντια δοκιμή (Schubert et al, 2002). Καθώς οι ασθενείς αναρρώνουν από διμερείς απώλειες, αποδίδουν όλο και καλύτερα σε αυτό το τεστ. Αυτό πιθανώς σχετίζεται με ένα συνδυασμό των προσαρμοστικών αλλαγών του αιθουσο-οφθαλμικού αντανακλαστικού, καθώς και προγνωστικό προ-προγραμματισμό των κινήσεων των ματιών (Herdman et al, 2001). Η αμφοτερόπλευρη αιθουσοπάθεια επιβεβαιώνεται από την απουσία αντίδρασης και νυσταγμού τόσο στις θερμιδικές όσο και στις περιστροφικές δοκιμές με καρέκλα. Μια αναδρομική μελέτη έχει αξιολογήσει την ευαισθησία και ειδικότητα της δοκιμασίας απότομης στροφής της κεφαλής για τον προσδιορισμό μιας αμφοτερόπλευρης αιθουσοπάθειας. Οι Schubert και συνεργάτες ανασκόπησαν κλινικά αρχεία ως προς τα αποτελέσματα της δοκιμασίας απότομης στροφής της κεφαλής, επί 32 ασθενών με αμφοτερόπλευρη αιθουσοπάθεια, η οποία έχει τεκμηριωθεί μέσω μειωμένης απάντησης στο θερμικό ερεθισμό του έσω ωτός και στη δοκιμασία περιστροφής. Συνολικά, η ευαισθησία της δοκιμασίας απότομης στροφής της κεφαλής ήταν 84% (76% στη μερική και 100% στην πλήρη αμφοτερόπλευρη αιθουσοπάθεια), ενώ η ειδικότητα της ήταν 82% Οι διορθωτικές σακκαδικές κινήσεις του βλέμματος μετά από πλάγιες ωθήσεις της κεφαλής μόνο προς τη μια πλευρά υποδηλώνουν μονόπλευρο έλλειμμα του VOR, ενώ όταν εμφανίζονται μετά από κινήσεις της κεφαλής προς αμφότερα τα πλάγια υποδηλώνουν αμφοτερόπλευρο έλλειμμα. Η αυτόματη ίαση και ανάνηψη είναι σχετικά σπάνια και ελλιπής. Κατά την αντιμετώπιση είναι σημαντικό να συμβουλεύουμε τον ασθενή ώστε να αποφευχθούν τυχόν παράγοντες που μπορεί να καταστείλουν το αιθουσαίο σύστημα, όπως Meclizine. Είναι επίσης σημαντικό για αυτούς να αποφεύγουν αντιχολινεργικούς παράγοντες όπως πολλά από τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Ωτοτοξικοί παράγοντες πρέπει να αποφεύγονται πάνω απ 'όλα, και ιδιαίτερα η γενταμυκίνη. Η αιθουσαία αποκατάσταση είναι υποστηρικτική της βελτίωσης, αλλά η αποτελεσματικότητα της είναι περιορισμένη. Η αιθουσαία αποκατάσταση - φυσικοθεραπεία είναι συνήθως χρήσιμη, αλλά η πλήρης ανάκτηση δεν έχει επιτευχθεί σε πολλούς ασθενείς. Η ανάκαμψη εξαρτάται από το βαθμό της αιθουσαίας απώλειας και την ικανότητα του ατόμου να την αντιρροπήσει.
Για να αποφευχθεί επιδείνωση των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια επεισοδίων ιλίγγου, δοκιμάστε τα εξής:
Αποφύγετε επικίνδυνες δραστηριότητες όπως η οδήγηση, ο χειρισμός βαρέων μηχανημάτων, και εργασία σε ύψος μέχρι 1 εβδομάδα μετά την εξαφάνιση των συμπτωμάτων.
Αν υποφέρετε από ίλιγγους θα πρέπει να :
πρόγνωση
Επιπλοκές
Περισσότερα για Ίλιγγο
 Ο ίλιγγος αποτελεί έναν από τους συχνότερους λόγους προσέλευσης των ασθενών στο ιατρείο. Ο ίλιγγος μπορεί να προκληθεί από διαταραχές του περιφερικού αιθουσαίου συστήματος ή του κεντρικού νευρικού συστήματος (ιδίως του στελέχους ή της παρεγκεφαλίδας).
Οι περιφερικές βλάβες είναι συνήθως αθώες και έχουν καλοήθη πορεία, ενώ οι κεντρικές βλάβες είναι δυνητικά απειλητικές για τη ζωή. Το ιστορικό και ιδιαίτερα η χρονική σειρά εισβολής των συμπτωμάτων και το είδος του νυσταγμού αποτελούν τα πιο χρήσιμα στοιχεία για τον προσανατολισμό στη διάγνωση.
Η παρουσία νευρολογικών συμπτωμάτων και σημείων συνηγορεί υπέρ κεντρικής προέλευσης του ιλίγγου, ενώ η παρουσία διαταραχών ακοής, εμβοών ή ωταλγίας υποδεικνύει περιφερικού τύπου βλάβη.
Εντούτοις συμβαίνει μικρά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια να εκδηλώνονται με μεμονωμένο σύμπτωμα ιλίγγου. Επίσης σοβαρά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια του εγκεφαλικου στελέχους και της παρεγκεφαλίδας, απειλητικά για τη ζωή, μπορεί να έχουν και μάλλιστα πρώιμα και προειδοποιητικά μόνο βαρηκοία,εμβοές, και ίλιγγο. Αν προστεθεί και ότι αρκετές από τις περιφερικές βλάβες δεν μπορούν να περιμένουν γιατί το εσωτερικό αυτί είναι ευαίσθητο και ειδικά στην ισχαιμία καταδεικνύεται ότι ο ίλιγγος είναι επείγον πρόβλημα και κατά πρώτο λόγο
ωτορινολαρυγγολογικό.
Η μαγνητική τομογραφία και η μαγνητική αγγειογραφία αποτελούν τις εξετάσεις επιλογής για την εκτίμηση ασθενών με υποψία κεντρικού τύπου βλάβης. Η αξονική τομογραφία παρουσιάζει μικρή ευαισθησία στη διερεύνηση του κεντρικού τύπου ιλίγγου, ιδιαίτερα στην ανίχνευση μικρών εγκεφαλικών επεισοδίων που εδράζονται εντός του οπισθίου βοθρίου της παρεγκεφαλίδας.
Ο ίλιγγος θεωρείται επείγον πρόβλημα και δεν πρέπει να χάνεται χρόνος. Όπως και το όργανο της ακοής, έτσι και τα όργανα της ισορροπίας αποτελούνται από ευγενέστατα νευρο-επιθηλιακά κύτταρα. Τα αισθητήρια κύτταρα του κοχλία (τριχωτά) και του αιθουσαίου οργάνου βρίσκονται, μαζί με τα νευρικά κύτταρα, στην κορυφή της ανατομικής και λειτουργικής εξειδικεύσεως. Είναι δε νόμος στη βιολογία, ότι όσο αυξάνεται η κυτταρική εξειδίκευση, τόσο χάνεται η ικανότητα επιβιώσεως των κυτταρικών σχηματισμών (π.χ. η ανθεκτικότητα και αναγεννητικότητα των κυττάρων, η ανάπλαση των ιστών κλπ).
.
>> Απεικονιστικές εξετάσεις
Ίλλιγος: έλεγχος με νυσταγμογράφημαΟ έλεγχος της λειτουργίας του λαβυρίνθου γίνεται με το νυσταγμογράφημα, και τη βοήθεια των θερμικών εξετάσεων. Σε αυτή την εξέταση εισάγεται διαδοχικά κρύο και ζεστό νερό σε κάθε αφτί. Η διαφορά στη θερμοκρασία του νερού από τη φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος είτε ενεργοποιεί (ζεστό) είτε αναστέλλει (κρύο) το όργανο της ισορροπίας σε κάθε αφτί εναλλακτικά. Αυτό προκαλεί μια αίσθηση ψευδούς κίνησης (ίλιγγος) και μια ρυθμική κίνηση των ματιών που ονομάζεται νυσταγμός και μπορεί να γίνει ορατός αν κάποιος παρακολουθήσει τα μάτια από κοντά ή και να καταγραφεί. Δηλαδή στη διάρκεια αυτής της εξέτασης γίνεται διέγερση του λαβυρίνθου με με ψυχρό, θερμό διακλυσμό και καταγράφονται οι νυσταγμικές κινήσεις. Με τον τρόπο αυτό, συγκρίνοντας τη λειτουργία των δύο λαβυρίνθων μπορούμε να συμπεράνουμε αν υπάρχει υπαισθησία. Κατά τη διάρκεια του νυσταγμογραφήματος γίνονται επίσης και οι οπτοκινητικές δοκιμασίες με τις οποίες ελέγχονται οι σακκαδικές κινήσεις,  η παρακολούθηση στόχου και ο οπτοκινητικός νυσταγμός. Οι δοκιμασίες αυτές είναι παθολογικές σε προβλήματα κεντρικής αιτιολογίας.  Το νυσταγμογράφημα (Video ή ηλεκτρο-νυσταγμογράφημα) είναι η σημαντικότερη εξέταση για τη διάγνωση του ιλίγγου γιατί δείχνει:
   Νυσταμογράφημα  | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Λαβύρινθοι
Αφού ολοκληρώσετε το τεστ, συζητήστε τα αποτελέσματα με το γιατρό σας. |
|
Μεγάλο μέρος της ειδίκευσης του ο γιατρός το αφιέρωσε στα παιδιά και την |
