Ερυθηματώδης ή ατροφική: Η αρχική βλάβη έχει συνήθως ρόδινη ή ερυθρή χροιά, πιθανόν αντανακλώντας την φλεγμονώδη απάντηση. Συχνά υπάρχουν τηλεαγγειεκτασίες (Sterry, 2009).

Κερατωσική: Είναι η πιο συχνή παραλλαγή. Καθώς η βλάβη μεγαλώνει, η κανονική διαδικασία κερατινοποίησης διακόπτεται και συσσωρεύονται λέπια κερατίνης. Το χρώμα τότε αλλάζει από ροζ σε κίτρινο ή καφέ. Η ακραία παραλλαγή αυτού του τύπου είναι το δερματικό κέρας  (Sterry, 2009).

Λειχηνοειδής: Ορισμένες βλάβες, ειδικά αυτές στη ραχιαία επιφάνεια του αντιβραχίου και του θώρακα, έχουν πορφυρή χροιά και μοιάζουν με τον ομαλό λειχήνα. Ιστολογικά αυτές οι βλάβες παρουσιάζουν λειχηνοειδή φλεγμονώδη διήθηση της επιδερμίδας (Sterry, 2009).

Μελαγχρωματική: Η πιο κοινή θέση αυτής της βλάβης είναι το πρόσωπο, ειδικά οι κρόταφοι και οι παρειές. Έχουν συνήθως ανοιχτή καφέ χροιά, αντανακλώντας την πάχυνση της κεράτινης στιβάδας και την αύξηση της μελανίνης. Τα μελανοκύτταρα δεν παρουσιάζουν αλλαγές (Sterry, 2009).

Χειλίτιδα: Είναι η ακτινική κεράτωση των χειλέων (σχεδόν πάντα των κάτω). Ο κίνδυνος της κακοήθους εξαλλαγής είναι μεγαλύτερος απ’ ότι στις υπόλοιπες δερματικές βλάβες (Sterry, 2009).

Δερματικό κέρας (cutaneous horns) Εμφανίζεται ως ένα ρομβοειδές εξάνθημα με κόκκινο χρώμα στη βάση του. Αποτελείται από συμπαγή κερατίνη (πρωτεΐνη που βρίσκεται επίσης στα νύχια). Πρόκειται για υποκατηγορία της ακτινικής κεράτωσης. Το μέγεθος και το σχήμα του κέρατος ποικίλλουν, όμως συνήθως δεν είναι μεγαλύτερο από μερικά χιλιοστά. Στη βάση του μπορεί να αναπτυχθεί ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα

Ακτινική χειλίτιδα (actinic cheilitis) Συνδέεται άμεσα με την ακτινική κεράτωση(ακτινική κεράτωση των χειλιών). Πρόκειται για προκαρκινική αλλοίωση που εμφανίζεται κυρίως στο κάτω χείλος. Συνοδεύεται συχνά από το ξεφλούδισμα των χειλιών ή την επίμονη ξηρότητα στα χείλη. Λιγότερο συνήθη συνοδά συμπτώματα είναι το οίδημα και η εμφάνιση λεπτών γραμμών επάνω στα χείλη. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να εξελιχθεί σε επιθετικό ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Πίνακας 1.1. Κλινική διαφορική διάγνωση ΑΚ(Προσαρμοσμένο από Duncan, 2008).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ TO ΜΕΛΑΝΩΜΑ;

Όταν η διάγνωση τίθεται σε πρώιμο στάδιο (φωτογραφία 36), η ίαση είναι πιθανή και παρέχεται από τη χειρουργική αφαίρεση του μελανώματος. Αντιθέτως, η καθυστερημένη διάγνωση (φωτογραφίες 43,44) μπορεί να επιτρέψει τη διασπορά σε εσωτερικά όργανα και συνδέεται με πτωχή πρόγνωση. Επομένως, η πρόληψη είναι το μοναδικό, σταθερό και αποτελεσματικό εργαλείο που διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε το μελάνωμα.

Τα πρώιμα προειδοποιητικά σημεία του μελανώματος

1. Α (Asymmetry- ασυμμετρία):
2. Β (Borders- όρια): 
3. C (Color- χρώμα): 
4. D (Diameter- διάμετρος): 
5. E (Elevation/Evolution- ανύψωση/εξέλιξη):  

Ασσυμετρία

Ασυμμετρία σημαίνει ότι το μισό μιας ελιάς δεν ταιριάζει με το άλλο μισό. Οι κανονικές κρεατοελιές είναι συμμετρικές. Όταν ελέγχετε το δέρμα σας για κρεατοελιές ή φακίδες, σχεδιάστε μια νοητή γραμμή που διέρχεται από το μέσο της ελιάς και συγκρίνετε τα δύο μισά. Αν δεν φαίνονται το ίδιο και στις δύο πλευρές, επισκεφτείτε έναν δερματολόγο.

Όρια, περίγραμμα

Αν το περίγραμμα ή οι άκρες της ελιάς είναι ακανόνιστες, θολές και τραχιές στην υφή, πρέπει να ελεγχθούν από έναν δερματολόγο.

Χρώμα

Μια ελιά που δεν έχει το ίδιο χρώμα σε όλη της την έκταση ή έχει αποχρώσεις μπεζ, καφέ, μαύρου, μπλε, λευκού και κόκκινου χρώματος, είναι ύποπτη ως προκαρκικινό σημάδι. Οι κανονικές κρεατοελιές έχουν συνήθως μία μόνο απόχρωση. Μία ελιά με πολλές αποχρώσεις ή διαφορετικούς τόνους του ίδιου χρώματος πρέπει να ελέγχεται από έναν γιατρό.

Διάμετρος

Μια ελιά είναι ύποπτη ως προκαρκινικό σημάδι, αν η διάμετρός της είναι μεγαλύτερη από την γόμα ενός μολυβιού.

Εξέλιξη/μεταβολή

Μια ελιά που εξελίσσεται (συρρικνώνεται, ή γίνεται μεγαλύτερη, αλλάζει το χρώμα, αρχίζει να σας προκαλεί φαγούρα ή αιμορραγεί) θα πρέπει να ελέγχεται από έναν γιατρό.

Πώς μοιάζει το μελάνωμα;  Ο κανόνας A-B-C-D-E

 

Μέθοδος ABCDE

Σύμφωνα με τη παγκόσμια ιατρική μέθοδο ABCDE αυτές είναι οι ενδείξεις που πρέπει να σας ανησυχήσουν:

1. Α (Asymmetry- ασυμμετρία): σπίλοι που το μισό της βλάβης είναι διαφορετικό από το άλλο μισό είναι δυνητικά πιο επικίνδυνοι να εμφανίσουν κακοήθη εξαλλαγή.
2. Β (Borders- όρια): σπίλοι που τα όρια της βλάβης δεν είναι ομοιόμορφα αλλά  ακανόνιστα, δαντελωτά ή οδοντωτά χρήζουν περαιτέρω προσοχής.
3. C (Color- χρώμα): σπίλοι οι οποίοι δεν έχουν ομοιογενή κατανομή χρώματος, αλλά συνυπάρχουν διάφορα χρώματα όπως κόκκινο, ροζ, καστανό, μπλε και μαύρο χρειάζονται μια συστηματική παρακολούθηση.
4. D (Diameter- διάμετρος): σπίλοι των οποίων η διάμετρος ξεπερνά τα 6mm είναι περισσότερο πιθανό να υποστούν κακοήθη εξαλλαγή.
5. E (Elevation/Evolution- ανύψωση/εξέλιξη):  εάν ένας σπίλος παρουσιάσει μια οποιαδήποτε αλλαγή από την αρχική του μορφολογία, εάν ο σπίλος μεγαλώνει, εάν ο σπίλος εμφανίζει κνησμό, πόνο ή οίδημα, εάν η βλάβη είναι παράξενη στην αφή ή παρουσιάζει αλλαγή στο χρώμα της (αποχρωματισμό ή υπέρχρωση), εάν ο σπίλος αιμορραγεί ή αν παρουσιάζει αλλαγή στης αισθητικότητας, κρίνεται επιτακτική και άμεση η επίσκεψη σε δερματολόγο.

Να θυμάστε τα προειδοποιητικά σημάδια του μελανώματος:

Στα Αγγλικά ABCDE

Α - (Asymmetry) - Ασυμμετρία (οι δύο πλευρές της αλλοίωσης είναι διαφορετικές)
Β - (Border) - Ακανόνιστο χείλος
C - (Color) - Χρωματική μεταβολή
D - (Diameter) - Διάμετρος μεγαλύτερη των 6 χιλιοστών (γόμα μολυβιού)
E - (Elevation/Evolution) -ανύψωση/εξέλιξη. Μεγαλώνει, αλλάζει, φαγουρίζει κλπ.

Στα Ελληνικά Χ.Α.Μ.Ο.Σ

Χ - Χρωματική μεταβολή(Color)
Α - Ασυμμετρία(Asymmetry)
Μ - Μέγεθος μεγαλώνει απότομα-(Diameter)Διάμετρος μεγαλύτερη των 6 χιλιοστών
Ο - Ορια(Border) - Ακανόνιστο χείλος
Σ - Σχήμα αλλάζει απότομα

Τα προειδοποιητικά σημάδια του μελανώματος: Χ.Α.Μ.Ο.Σ

Οι γιατροί υποστηρίζουν αυτό το γενικό κανόνα για τον εντοπισμό πιθανώς επικίνδυνων σπίλων για περισσότερο από 25 χρόνια. Να σημειωθεί βέβαια πως έχουν καταγραφεί αρκετά περιστατικά μελανώματος όπου ο σπίλος έχει διάμετρο μικρότερη από 6 χιλιοστά, ενώ τα ακανόνιστα όρια του σπίλου μπορεί να υποδεικνύουν επίσης καλοήθη αλλοίωση.

Το 2011, προτάθηκε ο απλούστερος «κανόνας ασυμμετρίας και χρώματος». Μια φυσιολογική ελιά είναι συνήθως συμμετρική και έχει ομοιόμορφο χρώμα, ενώ το μελάνωμα είναι κατ' εξοχήν μη συμμετρικό και ποικίλλει σε αποχρώσεις.



Με βάση τον κανόνα αυτό, μπορεί ο καθένας να εντοπίσει με 93% ακρίβεια το μελάνωμα.



Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε είναι ότι το μελάνωμα μπορεί να «αποκλίνει» από τα συνήθη πρότυπα.

Εξέλιξη (evolution ή και elevation- E) όπως αλλαγές στο χρώμα, το σχήμα, το μέγεθος, τη διήθηση, την επιφάνεια του δέρματος (φωτογραφία 35, 38, 39, 41, 41) και συμπτώματα όπως επίμονος κνησμός ή αιμορραγία μιας βλάβης συνιστούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα κακοήθειας. Επιπλέον, η εμφάνιση οποιασδήποτε νέας βλάβης με αυξανόμενο μέγεθος σε προηγούμενα φυσιολογικό δέρμα σε άτομο ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών θεωρείται ύποπτη και πρέπει να κινητοποιήσει τον ασθενή, ώστε να συμβουλευτεί ένα δερματολόγο.

ΕΞΕΤΑΣΗ ΒΛΑΒΗΣ ΥΠΟΠΤΗΣ ΓΙΑ ΜΕΛΑΝΩΜΑ

Όλη η επιφάνεια του σώματος εξετάζεται για οποιαδήποτε ύποπτη βλάβη. Σε περίπτωση μη εύρεσης τέτοιας βλάβης ο δερματολόγος θα σας διαβεβαιώσει και θα σας εξηγήσει τι ακριβώς είναι οι διάφορες βλάβες ή κηλίδες που έχετε στο δέρμα σας.

Ο δερματολόγος δε θα εξετάσει τις ύποπτες βλάβες μόνο με γυμνό οφθαλμό, αλλά μπορεί να χρησιμοποιήσει και ένα δερματοσκόπιο, μία φορητή συσκευή χειρός που τοποθετείται πάνω στο δέρμα και μεγενθύνει την υπό εξέταση βλάβη επιτρέποντας μια πιο ακριβή και έγκαιρη διάγνωση του μελανώματος (φωτογραφίες 45,46).

Κάποιοι ασθενείς πιθανό να εμφανίζουν διάφορες μορφές καρκίνου του δέρματος (φωτογραφία 47) ή δυνατό να αναπτύξουν μία νέα μορφή καρκίνου του δέρματος αργότερα. Συνεπώς, είναι σημαντικό κάθε άτομο να αυτοεξετάζεται τακτικά και επιπλέον να προγραμματίζει επισκέψεις στο δερματολόγο για την παρακολούθησή του.
Άτομα με πολλαπλούς σπίλους στο σώμα τους ή πολλαπλούς άτυπους σπίλους βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο (φωτογραφία 48) και μπορεί να ωφεληθούν από την παρακολούθηση και ψηφιακή καταγραφή των σπίλων τους (χαρτογράφηση σπίλων) για μελλοντική σύγκριση.

  

Galleries

Melanoma

Δερματοσκόπηση

Βιοψία Δέρματος

Με τη βιοψία δέρματος συλλέγουμε κύτταρα ή δείγματα δέρματος από την επιφάνεια του σώματός σας. Το δείγμα που λαμβάνεται με τη βιοψία δέρματος εξετάζεται για να μας παρέχει πληροφορίες σχετικά με την ιατρική σας κατάσταση. Ένας γιατρός χρησιμοποιεί μια βιοψία δέρματος για τη διάγνωση ή τον αποκλεισμό ορισμένων ασθενειών.

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι βιοψίας δέρματος:

Βιοψία με ξύρισμα: Ένας γιατρός χρησιμοποιεί ένα εργαλείο παρόμοιο με ένα ξυράφι για να αφαιρέσει ένα μικρό τμήμα από τα άνω στρώματα του δέρματος (επιδερμίδα και ένα τμήμα του χορίου). Η βλάβη ξυρίζεται παράλληλα με την επιφάνεια του δέρματος, δεν αφαιρείται ολόκληρη και συνήθως μετά τη διαδικασία δεν χρειάζονται ραφές.

Βιοψία με κόπτουσα βελόνη: Ένας γιατρός χρησιμοποιεί ένα κυλινδρικό εργαλείο, το οποίο περιστρέφεται μέσα στο δέρμα, για να αφαιρέσει ένα μικρό τμήμα του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων και βαθύτερων στρωμάτων (επιδερμίδα, το χόριο και επιφανειακό λίπος). Κάποιες φορές ανάλογα με το μέγεθος της βλάβης, μετά από αυτό το είδος βιοψίας, μπορεί να χρειαστούν ραφές για το κλείσιμο του τραύματος.

Βιοψία με εκτομή: Ένας γιατρός χρησιμοποιεί ένα μικρό μαχαίρι (νυστέρι) για να αφαιρέσει μια ολόκληρη μάζα ή μια ολόκληρη περιοχή με δερματική βλάβη, συμπεριλαμβανομένου και υγιούς δέρματος γύρω από τη βλάβη. Το δέρμα τέμνεται κάθετα μέχρι το υποδόριο λίπος ή αφαιρείται και μέρος αυτού. Μετά από τη βιοψία συνήθως χρειάζονται ραφές για τη σύγκλειση του τραύματος.

Λόγοι για τους οποίους γίνεται μια βιοψία δέρματος:

Μια βιοψία δέρματος χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ή τον αποκλεισμό συγκεκριμένων παθήσεων. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση μιας βλάβης του δέρματος. Μια βιοψία δέρματος μπορεί να είναι απαραίτητη για τη διάγνωση ή για να βοηθήσει στη θεραπεία παθήσεων του δέρματος όπως οι εξής:

• Ακτινική κεράτωση 
• Πομφολυγώδη νοσήματα και άλλες φυσαλιδώδεις δερματοπάθειες
• Δερματίτιδα, ψωρίαση και άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις του δέρματος 
• Καρκίνοι του δέρματος όπως: βασικοκυτταρικό καρκίνωμα, ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και μελάνωμα 
• Λοιμώξεις του δέρματος 
• Δερματικά θηλώματα 
• Κονδυλώματα
• Ύποπτους σπίλους ή άλλες μάζες 

Επιπλοκές:

Μια βιοψία του δέρματος γενικά είναι μια ασφαλής διαδικασία, αλλά μπορεί να παρουσιαστούν επιπλοκές, όπως οι εξής:

• Αιμορραγία
• Μώλωπες
• Ουλές
• Λοίμωξη 
• Αλλεργική αντίδραση στο τοπικό αναισθητικό

Πώς να προετοιμαστείτε:

Πριν από τη βιοψία δέρματος, ενημερώστε το γιατρό σας εάν:

Έχετε διαγνωστεί με διαταραχή πηκτικότητας Είχατε υπερβολική αιμορραγία μετά από άλλες ιατρικές διαδικασίες

Λαμβάνετε αντιπηκτικά φάρμακα, όπως ασπιρίνη, κλοπιδογρέλη, βαρφαρίνη, ηπαρίνη, κλπ.

Έχετε ιστορικό λοίμωξης του δέρματος, όπως το μολυσματικό κηρίο 

Παίρνετε φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως είναι τα φάρμακα του διαβήτη ή φάρμακα που χρησιμοποιούνται μετά από μεταμόσχευση οργάνων, όπως πχ. η κορτιζόνη.

Διαδικασία:

Ανάλογα με την περιοχή του δέρματος στην οποία θα γίνει η βιοψία μπορεί να σας ζητηθεί να αφαιρέσετε τα ρούχα σας και να φορέσετε ειδική ρόμπα χειρουργείου. Στη συνέχεια ο γιατρός θα αποστειρώσει την περιοχή στην οποία θα διενεργηθεί η βιοψία. Ακολούθως, με τη βοήθεια ενός αποστειρωμένου μαρκαδόρου ή στυλό σημειώνονται τα όρια της περιοχής που θα γίνει η βιοψία. Μετά από αυτό, γίνεται έγχυση τοπικού αναισθητικού, συνήθως με τη χρήση σύριγγας με λεπτή βελόνα, στην περιοχή όπου θα διενεργηθεί η βιοψία. Το τοπικό αναισθητικό μπορεί να προκαλέσει ένα αίσθημα καψίματος στην περιοχή για λίγα δευτερόλεπτα, ενώ αμέσως μετά η περιοχή θα είναι μουδιασμένη και δεν θα νιώθετε πόνο ή δυσφορία κατά τη διάρκεια της βιοψίας.

Κατά τη διάρκεια της βιοψίας:

1)    Βιοψία με ξύρισμα: Ο γιατρός σας θα χρησιμοποιήσει ένα αιχμηρό εργαλείο, όπως δίκοπο ξυράφι ή νυστέρι για να κόψει τον ιστό. Το βάθος της τομής ποικίλει ανάλογα με το είδος της βιοψίας και το μέρος του σώματος που θα γίνει η βιοψία. Μπορεί να προκληθεί μικροαιμορραγία η οποία ελέγχεται με άσκηση πίεσης στην περιοχή ή με ένα συνδυασμό άσκησης πίεσης και χρήσης ενός φαρμάκου τοπικά στην περιοχή.

2)    Βιοψία με κόπτουσα βελόνη ή με εκτομή: Επειδή η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει και την αφαίρεση τμήματος του υποδορίου λίπους, ίσως να χρειαστούν ραφές για τη σύγκλειση του τραύματος. Στη συνέχεια τοποθετούνται γάζες και επίδεσμος, με σκοπό την προστασία του τραύματος και την αποφυγή αιμορραγίας.

Μια βιοψία δέρματος συνήθως διαρκεί περίπου 15 λεπτά συνολικά, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου προετοιμασίας, τον καθαρισμό του τραύματος καθώς και τη χορήγηση οδηγιών για τη φροντίδα στο σπίτι.

Μετά τη βιοψία:

Ο γιατρός σας μπορεί να σας συμβουλεύσει να κρατήσετε τον επίδεσμο πάνω από το σημείο της βιοψίας μέχρι την επόμενη μέρα. Περιστασιακά, το σημείο της βιοψίας μπορεί να αιμορραγήσει αφού φύγετε από το νοσοκομείο. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί σε άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα. Εάν συμβεί αυτό, εφαρμόστε άμεση πίεση στην πληγή για 10 έως 20 λεπτά. Εάν η αιμορραγία συνεχίζεται πρέπει να προσέλθετε στο γιατρό.

Μετά από κάθε βιοψία μπορεί να δημιουργηθεί μια μικρή ουλή. Μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν υπερτροφία ουλής ή χηλοειδή. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται όταν μια βιοψία γίνεται στο λαιμό ή στο άνω μέρος του κορμού, όπως η πλάτη ή το στήθος. Αρχικά, η ουλή θα έχει ροζ χρώμα και στη συνέχεια θα μετατραπεί σε λευκό ή μερικές φορές σε καφέ. Οι ουλές σβήνουν σταδιακά. Το οριστικό χρώμα της ουλής θα είναι εμφανές, ένα ή δύο χρόνια μετά τη βιοψία.

Προσπαθήστε να μην χτυπήσετε την περιοχή όπου έγινε η βιοψία ή να κάνετε δραστηριότητες που μπορεί να τεντώσουν το δέρμα. Το τέντωμα του δέρματος θα μπορούσε να προκαλέσει αιμορραγία του τραύματος ή να διευρύνει την ουλή.

Η τελική επούλωση του τραύματος μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες, αλλά συνήθως ολοκληρώνεται εντός δύο μηνών. Τραύματα στα πόδια τείνουν να επουλώνονται βραδύτερα σε σχέση με τραύματα σε άλλες περιοχές του σώματος.

Φροντίδα τραύματος στο σπίτι:

1. Πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και νερό πριν αγγίξετε το σημείο της βιοψίας.

2. Πλύνετε την περιοχή της βιοψίας με σαπούνι και νερό. Εάν η βιοψία έγινε στο τριχωτό της κεφαλής σας, χρησιμοποιήστε σαμπουάν.

3. Ξεπλύνετε την περιοχή καλά.

4. Στεγνώστε την περιοχή με μια καθαρή και στεγνή πετσέτα.

5. Καλύψτε την περιοχή με έναν αυτοκόλλητο επίδεσμο που επιτρέπει στο δέρμα να αερίζεται.

Συνεχίστε την τοπική περιποίηση του τραύματος μέχρι να αφαιρεθούν οι ραφές. Στις βιοψίες με ξύρισμα όπου δεν απαιτείται η τοποθέτηση ραφών συνεχίστε την τοπική περιποίηση μέχρι να γίνει πλήρης επούλωση του δέρματος.

Χειρουργείο αφαίρεσης καρκίνου δέρματος

• Πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας αν:

1) Λαμβάνετε αντιπηκτικά, όπως η βαρφαρίνη. 

2) Παίρνετε ασπιρίνη ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, επειδή αυτά μπορεί να επιδεινώσουν την αιμορραγία. 

3)Έχετε αλλεργία σε οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο χειρουργός κατά το χρόνο της χειρουργικής επέμβασης (όπως ορισμένα τοπικά αναισθητικά ή αδρεναλίνη ή αντισηπτικά ή αντιβιοτικά). 

4) Είχατε ρευματικό πυρετό και έχετε ανάγκη αντιβιοτικής κάλυψης. 

Ο γιατρός σας θα σας συμβουλέψει ποια τεχνική είναι πιο κατάλληλο για εσάς. Η αφαίρεση της βλάβης του δέρματος γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία. Αυτό σημαίνει ότι θα μείνετε ξύπνιοι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, γιατί το φάρμακο απλώς θα μπλοκάρει την αίσθηση και τον πόνο  από την περιοχή. 

Μερικοί άνθρωποι φοβούνται πολύ τις βελόνες και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να αποφευχθεί η αίσθηση από το τσίμπημα της βελόνας με το τοπικό αναισθητικό. Ειδικά μέτρα, όπως η χρήση των τοπικών αναισθητικών κρεμών, μπορεί να εφαρμοστούν σε μια τέτοια περίπτωση. 

Είναι εξαιρετικά σπάνιο να χρειαστεί γενική αναισθησία σε έναν ενήλικα, αλλά μπορεί να χρειαστεί σε μικρά παιδιά. Ακόμη όμως και σε μικρά παιδιά μπορεί κανείς να μουδιάσει το δέρμα με αναισθητική κρέμα και μετά να γίνει η έγχυση του τοπικού αναισθητικού σχεδόν ανώδυνα. Εφόσον δεν πανικοβληθούν, πολλά παιδιά μπορούν να αντιμετωπιστούν σχεδόν εξίσου καλά με τους ενήλικες. Είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο γι 'αυτά από ό, τι ο Οδοντίατρος μερικές φορές. 

Αν πρόκειται να αφαιρεθεί μεγάλη βλάβη, και η ποσότητα του τοπικού αναισθητικού που πρέπει να χρησιμοποιηθεί ξεπερνάει τα όρια ασφαλείας, μπορεί να χρειαστεί γενική αναισθησία ακόμη και σε έναν ενήλικα. 

Μετά την αφαίρεση της βλάβης, ο γιατρός ίσως εφαρμόσει γάζα η έναν επίδεσμο στο τραύμα. 

Μπορεί να χρειαστούν αρκετές ώρες πριν επιστρέψει η αίσθηση μετά από ένα τοπικό αναισθητικό. Προσέξτε ιδιαίτερα να μην χτυπήσετε την περιοχή. 

Συνήθως είστε σε θέση να πάτε αμέσως στο σπίτι εφόσον αισθάνεστε έτοιμοι. Ο γιατρός σας θα σας δώσει κάποιες συμβουλές για τη φροντίδα και την επούλωση των πληγών σας πριν πάτε σπίτι. 

Ανάρρωση

Αφού η βλάβη του δέρματος αφαιρεθεί, η επούλωση του τραύματος σας μπορεί να διαρκέσει έως και τρεις εβδομάδες. 

Τυχόν μη απορροφήσιμα ράμματα θα πρέπει να απομακρυνθούν από το γιατρό μετά από περίπου 10 έως 14 ημέρες, ή μετά από περίπου 7 ημέρες, εάν τα ράμματα είναι στο πρόσωπό σας. Τυχόν απορροφήσιμα ράμματα θα απορροφηθούν από μόνα τους χωρίς περισσότερες διαδικασίες απομάκρυνσης, αυτό συμβαίνει συνήθως σε περίπου 10 έως 14 ημέρες. 

Αν χρειάζεστε ανακούφιση από τον πόνο, μπορείτε να πάρετε παυσίπονα όπως παρακεταμόλη ή ιβουπροφαίνη, όχι όμως ασπιρίνη. 

Η ουλή σας μπορεί να είναι ροζ ή κόκκινη τον πρώτο καιρό. Αυτό θα εξασθενίσει σταδιακά με την πάροδο αρκετών μηνών. Εάν η περιοχή από όπου αφαιρέθηκε η βλάβη στο δέρμα σας γίνεται ολοένα και πιο επώδυνη, ή γίνεται κόκκινη και επώδυνη, δείτε τον γιατρό σας. Θα μπορούσε να είναι μια μόλυνση στην πληγή και μπορεί να χρειαστεί κάποια αντιβιοτικά. 

Αν η βλάβη έχει αφαιρεθεί με εκτομή και ράμματα, θα πρέπει να προσπαθήσετε να κρατήσετε το τραύμα στεγνό για έως και 5 ημέρες, μετά τις οποίες μπορείτε να κάνετε ντους αλλά με ένα αδιάβροχο επίδεσμο που εφαρμόζεται κανονικά. Κανονικά, οι γάζες θα πρέπει να παραμείνουν έως ότου αφαιρεθούν τα ράμματα. Εάν όμως οι ραφές δεν ακουμπάνε στα ρούχα, μπορείτε μετά από 5 ημέρες να το ανοίξετε. Μετά από 7 ημέρες, μπορείτε να κάνετε ντους χωρίς καμία κάλυψη. 

Αν η βλάβη έχει αφαιρεθεί με ξύρισμα, laser CO2, ή με διαθερμία ραδιοχειρουργικής, το τραύμα πρέπει να διατηρείται στεγνό συνήθως για 36-48 ώρες, οπότε μετά μπορείτε να αφαιρέσετε τις γάζες και να συνεχίστε κανονικά, πλύσιμο κ.λπ. 

Η προσωπική μου προτίμηση για βλάβες προσώπου είναι να γίνεται αφαίρεση του επιδέσμου μετά από 24 ώρες. Μετά από αυτό χρησιμοποιείται κάποια αντιβιοτική αλοιφή  κατά μήκος της τομής και στα ράμματα, δύο φορές ημερησίως έως ότου τα ράμματα αφαιρεθούν 4 ή 5 ημέρες αργότερα. Το άτομο μπορεί να πλύνει πρόσωπό του, ως συνήθως. Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τις πληγές στα πόδια ή τα χέρια, όπου είναι πολύ πιθανό να είναι πολύ καλύτερα να κρατηθεί η επίδεση για μια εβδομάδα έως 10 ημέρες οπότε και θα αφαιρεθούν τα ράμματα για το φόβο ότι αν αφαιρεθούν πάρα πολύ σύντομα, η πληγή θα μπορούσε να διαρραγεί. 

Οι περισσότερες ουλές επουλώνονται καλά και συχνά είναι επίπεδες και δύσκολα ορατές. Λίγες ουλές, ανάλογα με την θέση και τη γενετική προδιάθεση του ατόμου, μπορεί να υπερτραφούν και να γίνουν κόκκινες και πολύ σκληρές. 

Για να μειωθεί η πιθανότητα αυτή μπορείτε να πάρετε μερικά απλά μέτρα: 

• Αποφύγετε να εκτείνεται την περιοχή, ιδιαίτερα για δύο εβδομάδες  μετά την αφαίρεση των ραμμάτων. Εάν η ουλή είναι σε μια τοποθεσία που ενδέχεται να τεντωθεί, εφαρμόζονται αυτοκόλλητες ταινίες όπως Elastoplast, επίσης επίδεσμο περίδεσης για 3 μήνες αν χρειαστεί. 

• Αποφύγετε την έκθεση στον ήλιο της περιοχής για τουλάχιστον τρεις (κατά προτίμηση έξι) μήνες μετά την επέμβαση. Εάν επιθυμείτε μπορείτε να καλύψετε την ουλή με έγχρωμη κολλητική ταινία στο χρώμα του δέρματος με μικροσκοπικούς πόρους(διατίθεται από φαρμακεία), για να την προστατεύσετε από τον ήλιο. Αυτό θα ισχύει και πίεση στην ουλή, η οποία μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της αισθητικής εμφάνισης. 

• Κάντε απαλό μασάζ την ουλή, μετά που το τραύμα θα έχει επουλωθεί και θα έχει σχηματιστεί μια ασφαλής ουλή (περίπου 3-4 εβδομάδες μετά), μετακινώντας τις υποκείμενες δομές (και όχι τρίψιμο στην ίδια την ουλή) για έως και 5 λεπτά πολλές φορές την ημέρα. 

• ενυδατώστε την ουλή, εφαρμόζοντας μια ενυδατική κρέμα, (που χρησιμοποιείτε για την καθημερινή φροντίδα του δέρματος) στην περιοχή. Εναλλακτικές λύσεις είναι καθαρή λευκή μαλακή παραφίνη ή βαζελίνη. Θα πρέπει να ξεκινήσετε το συντομότερο δυνατόν μετά την αφαίρεση των ραμμάτων  και να συνεχιστεί για 6 μήνες, αν είναι δυνατόν. 

• Εφαρμογή σιλικόνης στη μορφή μιας γέλης ή patches για την ουλή. Αυτά μπορούν επίσης να αγοραστούν από το φαρμακείο, π.χ Hansaplast Scar Reducer, ή Elastoplast Scar Reduction Patche. Το Dermatix είναι ένα τζελ το οποίο είναι εύκολο στην εφαρμογή και στεγνώνει για να προσομοιώσει ένα patch. Όσο περισσότερο παραμένει το επίθεμα  σε επαφή με την ουλή τόσο το καλύτερο το αποτέλεσμα. Παρακαλούμε διαβάστε τις οδηγίες προσεκτικά πριν από τη χρήση. 

Κίνδυνοι 

Όπως και με κάθε διαδικασία, υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι που συνδέονται με την  αφαίρεση της βλάβης του δέρματος. Οι πιθανότητες που αυτοί συμβαίνουν μπορεί να διαφέρουν ειδικά για εσάς, και είναι διαφορετικές για κάθε άτομο. Ρωτήστε το γιατρό σας να σας εξηγήσει πώς οι κίνδυνοι αυτοί ισχύουν για εσάς. 

Παρενέργειες 

Οι παρενέργειες της αφαίρεσης της βλάβης του δέρματος περιλαμβάνουν πόνο, πρήξιμο και μώλωπες. Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις αφαίρεσης βλάβης του δέρματος θα σας αφήσει με μια ουλή. Πόσο μεγάλη και πόσο αισθητή θα είναι αυτή  εξαρτάται από το είδος της διαδικασίας και πόσο από το δέρμα σας έχει αφαιρεθεί. Ρωτήστε το γιατρό σας για το πόσο έντονη  ουλή να περιμένετε. Τα περισσότερα σημάδια εξασθενίζουν σημαντικά με την πάροδο αρκετών μηνών.

Επιπλοκές 

Οι επιπλοκές μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια ή μετά τη διαδικασία και περιλαμβάνουν: 

• Αλλαγές στην αίσθηση - όπως μούδιασμα ή μια αίσθηση καψίματος, στο δέρμα σας. Αυτό μπορεί 

συμβεί εάν τα νεύρα στην επιφάνεια του δέρματός σας υποστούν βλάβη, αλλά είναι συνήθως μόνο προσωρινή. 

•Χηλοειδείς(Keloid) ουλές - ασυνήθιστα κόκκινες ή διογκωμένες ουλές που μπορεί να είναι αντιαισθητικές και μπορεί να είναι δύσκολο να περάσουν. 

Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ άτυχοι γιατί έχουν την τάση να κάνουν άσχημες χηλοειδείς ουλές ανεξάρτητα από την ποιότητα της χειρουργικής επέμβασης, ή την ηλικία του ατόμου, ή στη θέση της πληγής. Αν γνωρίζετε ότι έχετε αυτό το πρόβλημα, να το συζητήσετε με τον χειρουργό σας. Η πιο συνηθισμένη θέση στο σώμα για αυτό το είδος του προβλήματος είναι η πρόσθια άνω επιφάνεια του θώρακα ή του βραχίονα. 

Ο χειρουργός σας μπορεί να σας συμβουλεύσει να μην αφαιρεθεί, αν πρόκειται για απλή ελιά από αυτά τα μέρη, λόγω του πολύ υψηλού κινδύνου να αναπτυχθεί μια πολύ άσχημη ουλή, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι χειρότερη στην εμφάνιση από την εμφάνιση της αρχικής ελιάς. 

• Η υπερβολική αιμορραγία - αυτό είναι φυσιολογικό για το τραύμα να αιμορραγεί λίγο μετά την επέμβαση, αλλά περιστασιακά μπορεί να είναι πιο σοβαρή. Η αιμορραγία θα σταματήσει εάν πατήσετε στην περιοχή συνεχώς και σταθερά για 4 έως 5 λεπτά

• Διάσπαση του τραύματος - Μερικές φορές τα ράμματα μπορεί να χαλαρώσουν πάρα πολύ και το τραύμα να ανοίξει. Αυτό έχει σημασία να διορθωθεί με την τοποθέτηση μιας επιπλέον βελονιάς  ή  ταινίες "micropore".  Αν γίνει διάσπαση του τραύματος μετά την αφαίρεση των ραμμάτων, αυτό είτε θα οφείλεται σε μόλυνση ή τραυματισμό ή πρόωρη αφαίρεση των ραμμάτων και ο χειρουργός θα πρέπει να αποφασίσει τι είναι καλύτερο να γίνει σε αυτό το στάδιο. 

• Λοίμωξη - Η μόλυνση εμφανίζεται περίπου σε 1 για κάθε 20 με 30 περιπτώσεις. Μερικές φορές είναι ασήμαντη και αποτελεί απλώς μιά ερυθρότητα ή εκκένωσης λίγο υγρού. Μερικές φορές όμως είναι σοβαρή και προκαλεί την πληγή να ανοίξει και να παράγει κίτρινο πύον. Τη στιγμή που η μόλυνση είναι προφανής συνήθως είναι πολύ αργά για ένα αντιβιοτικό να σταματήσει την μόλυνση χωρίς να χαλάσει η πληγή . Παρ 'όλα αυτά, είναι συνήθως λογικό να αρχίσουν τα αντιβιοτικά αμέσως μόλις μια μόλυνση είναι εμφανής για την πρόληψη από την επιδείνωση και να βοηθήσει την επούλωση. Αν η πληγή θεραπευθεί άσχημα, τότε ο χειρουργός μπορεί να συστήσει μια άλλη επέμβαση λίγους μήνες αργότερα με αντιβιοτική κάλυψη για να προσπαθήσει να βελτιώσει την εμφάνιση της ουλής. 

Μάθετε αν ανήκετεσε ομάδα υψηλού κινδύνου

• <προηγούμενο
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• επόμενος >