Ο ίλιγγος αποτελεί έναν από τους συχνότερους λόγους προσέλευσης των ασθενών στο ιατρείο. Ο ίλιγγος μπορεί να προκληθεί από διαταραχές του περιφερικού αιθουσαίου συστήματος ή του κεντρικού νευρικού συστήματος (ιδίως του στελέχους ή της παρεγκεφαλίδας).
Οι περιφερικές βλάβες είναι συνήθως αθώες και έχουν καλοήθη πορεία, ενώ οι κεντρικές βλάβες είναι δυνητικά απειλητικές για τη ζωή.

Το ιστορικό και ιδιαίτερα η χρονική σειρά εισβολής των συμπτωμάτων και το είδος του νυσταγμού αποτελούν τα πιο χρήσιμα στοιχεία για τον προσανατολισμό στη διάγνωση.

Η παρουσία νευρολογικών συμπτωμάτων και σημείων συνηγορεί υπέρ κεντρικής προέλευσης του ιλίγγου, ενώ η παρουσία διαταραχών ακοής, εμβοών ή ωταλγίας υποδεικνύει περιφερικού τύπου βλάβη.

Εντούτοις συμβαίνει μικρά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια να εκδηλώνονται με μεμονωμένο σύμπτωμα ιλίγγου. Επίσης σοβαρά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια του εγκεφαλικού στελέχους και της παρεγκεφαλίδας, απειλητικά για τη ζωή, μπορεί να έχουν και μάλιστα πρώιμα και προειδοποιητικά μόνο βαρηκοία, εμβοές, και ίλιγγο. Αν προστεθεί και ότι αρκετές από τις περιφερικές βλάβες δεν μπορούν να περιμένουν γιατί το εσωτερικό αυτί είναι ευαίσθητο και ειδικά στην ισχαιμία καταδεικνύεται ότι ο ίλιγγος είναι επείγον πρόβλημα και κατά πρώτο λόγο ωτορινολαρυγγολογικό. 

Η μαγνητική τομογραφία και η μαγνητική αγγειογραφία αποτελούν τις εξετάσεις επιλογής για την εκτίμηση ασθενών με υποψία κεντρικού τύπου βλάβης. Η αξονική τομογραφία παρουσιάζει μικρή ευαισθησία στη διερεύνηση του κεντρικού τύπου ιλίγγου, ιδιαίτερα στην ανίχνευση μικρών εγκεφαλικών επεισοδίων που εδράζονται εντός του οπισθίου βοθρίου της παρεγκεφαλίδας.

 

Οι πρώτης γραμμής διαγνωστικές εξετάσεις που χρειάζεται ο ασθενής με ίλιγγο δεν είναι τίποτε άλλο από την ωτορινολαρυγγολογική εξέταση και την εξειδικευμένη μελέτη του λαβυρίνθου και του κεντρικού αιθουσαίου συστήματος.  Στη διάγνωση του ιλίγγου συνήθως χάνεται χρόνος με εξετάσεις αίματος, ακτινογραφίες, καρδιογραφήματα κλπ, τα οποία δεν έχουν θέση στην πρώτη γραμμή της διαγνωστικής προσέγγισης. Αν ο ειδικός ωτορινολαρυγγολόγος - νευροωτολόγος αποφανθεί ότι δεν πρόκειται για αιθουσαία πάθηση, ή αν υπάρχουν άλλοι ιατρικοί λόγοι, τότε βεβαίως ο άρρωστος θα μελετηθεί και με αυτές και με άλλες ακόμη εξετάσεις.

  

Ο ίλιγγος θεωρείται επείγον πρόβλημα και δεν πρέπει να χάνεται χρόνος. Όπως και το όργανο της ακοής, έτσι και τα όργανα της ισορροπίας αποτελούνται από ευγενέστατα νευρο-επιθηλιακά κύτταρα. Τα αισθητήρια κύτταρα του κοχλία (τριχωτά) και του αιθουσαίου οργάνου βρίσκονται, μαζί με τα νευρικά κύτταρα, στην κορυφή της ανατομικής και λειτουργικής εξειδικεύσεως. Είναι δε νόμος στη βιολογία, ότι όσο αυξάνεται η κυτταρική εξειδίκευση, τόσο χάνεται η ικανότητα επιβιώσεως των κυτταρικών σχηματισμών (π.χ. η ανθεκτικότητα και αναγεννητικότητα των κυττάρων, η ανάπλαση των ιστών κλπ).

Καλέστε το γιατρό σας ή πηγαίνετε στα επείγοντα άν νιώσετε ζάλη ή ίλιγγο, μαζί με οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:         •  Σημαντικό τραύμα στο κεφάλι  •  Μια νέα, διαφορετική ή σοβαρή κεφαλαλγία  •  Πυρετός υψηλότερος από 38.5 C  •  Δυσκαμψία του αυχένα  •  Θολή όραση  •  Αιφνίδια απώλεια ακοής  •  Διαταραχή ομιλίας   •  Αδυναμία στο πόδι ή το χέρι  •  Απώλεια συνείδησης  •  Πτώση ή δυσκολία στο βάδισμα  •  Πόνος στο στήθος ή ταχυκαρδία ή βραδυκαρδία (γρήγορος ή αργός καρδιακός ρυθμός)

Ο ωτορινολαρυγγολόγος είναι ο ποιό ειδικός στην αντιμετώπιση των ιλίγγων Γιατί το  όργανο της ισορροπίας ο λαβύρινθος, βρίσκεται στο αυτί. Γιατί οι συχνότερες παθήσεις που προκαλούν ίλιγγο είναι παθήσεις του λαβυρίνθου. Γιατί το ιατρικό εκπαιδευτικό σύστημα σε όλον τον δυτικό κόσμο, από παράδοση, εκπαιδεύει κυρίως τους ωτορινολαρυγγολόγους για την διάγνωση και αντιμετώπιση των ιλίγγων.

 

Διατροφή - δίαιτα για ίλιγγο

Σύνδρομο μικρονευραγγειακής συμπίεσης του όγδοου κρανιακού νεύρου, αιθουσαία παροξυσμία (Vestibular Paroxysmia)

Οφείλεται στη συμπίεση του ακουστικού νεύρου (ένα ηλεκτρικό πρόβλημα με πολύ σύντομα και έντονα συμπτώματα) από αιμοφόρα αγγεία, και χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα ακουολογικά και αιθουσαία συμπτώματα, και κυρίως απότομους παροξυσμούς έντονου σύντομου ιλίγγου. Ένας συγκεκριμένος τύπος εμβοής που ονομάζεται " εμβοές γραφομηχανής " έχει προταθεί ότι οφείλεται σε μικροαγγειακή συμπίεση του κοχλιακού νεύρου. Στην ουσία είναι ένα σύνδρομο του αιθουσαίου (γρήγορες περιστροφές), ενδεχομένως σε συνδυασμό με δυσανεξία κίνησης ή θέσης και ενδεχομένως ακουστικά συμπτώματα που ανταποκρίνονται στη θεραπεία με φάρμακα για νευραλγία (π.χ. καρβαμαζεπίνη ή oxcarbamazine), και ενώ άλλες εύλογες αιτίες (π.χ.νόσος του Meniere , Ημικρανία , λαβυρινθίτιδα , συρίγγιο ), έχουν αποκλειστεί. Η ανεύρεση απρόκλητου αυτόματου νυσταγμού που αντιστρέφεται με τον υπεραερισμό ενισχύει τη διάγνωση.

Στη μαγνητική τομογραφία μπορεί να φανεί το αγγείο που πιέζει.

O απότομος, παροξυσμικός, έντονος, σύντομος, ίλιγγος που προκαλείται(disabling positional vertigo) , όπως περιγράφτηκε από τον Jannetta το 1984, συνιστά ένα σύνδρομο δυσλειτουργίας του αιθουσο-κοχλιακού συστήματος λόγω συμπίεσης της 8 εγκεφαλικής συζυγίας από κάποια αρτηρία ή φλέβα. Ο όρος αυτός ουσιαστικά εισήχθη προκειμένου να ξεχωρίσει αυτό το σύνδρομο του ίλιγγου (disabling positional vertigo), βασιζόμενο σε απεικονιστικά ευρήματα συμπίεσης της 8 εγκεφαλικής συζυγίας από κάποιο αγγειακό σχηματισμό αλλά και σε κλινικά και ηλεκτροφυσιολογικά κριτήρια, από άλλες παθήσεις που προκαλούν ίλιγγο-εμβοές ,όπως η νόσος του Meniere, η λαβυρινθίτιδα και άλλα.
Παρόλα τα παραπάνω , η ύπαρξη του συνδρόμου αυτού δεν είναι ακόμη καθολικά αποδεκτή μιας και δεν υπάρχει το παρόν κάποιο ειδικό εύρημα που να βοηθά στην ‘’ανίχνευση’’ του. Ενδεχομένως ειδικές ανωμαλίες στην καταγραφή των ακουστικών προκλητών δυναμικών του εγκεφαλικού στελέχους, όπως προτάθηκαν από τον Moller, να αποτελούν ένα σημαντικό κριτήριο διάγνωσης του παραπάνω συνδρόμου από άλλες αιτίες ιλίγγου.
Η κλινική εικόνα του παραπάνω συνδρόμου συνίσταται σε ακουολογικά και αιθουσαία συμπτώματα, αλλά κυρίως παροξυσμούς έντονου και μικρής χρονικής διάρκειας ιλίγγου - αιθουσαία παροξυσμία (Vestibular Paroxysmia).

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο ίλιγγος που προκαλείται από συμπίεση της 8 εγκεφαλικής συζυγίας από κάποιο αγγειακό σχηματισμό, συνιστά μία πρόκληση για το Ωτο-νευροχειρουργό. Η λήψη ενός λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού σε συνδυασμό με την απεικονιστική εξέταση εκλογής, που είναι η μαγνητική τομογραφία(MRI) εγκεφάλου, βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση. 

H Μαγνητική Τομογραφία(MRI) αποτελεί την απεικονιστική εξέταση εκλογής. Οι κλασικές ακολουθίες που λαμβάνονται, πλαισιώνονται από ειδικές ακολουθίες (FIESTA, FISP, b-FFE, 3D-T2W DRIVE post-contrast T1W MRI), που είναι ικανές να αναδείξουν τυχόν παθολογία των κρανιακών νεύρων, και ειδικότερα σημεία πίεσης του νεύρου από κάποιο παρακείμενο αγγειακό σχηματισμό.

Η μικροαγγειακή αποσυμπίεση του πάσχοντος νεύρου είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας(ποσοστό ίασης 80%) , σε προσεκτικά επιλεγμένους ασθενείς. 

Το μικρό τεμάχιο σπόγγου που τοποθετείται σαν μαξιλάρι μεταξύ του υπεύθυνου αγγείου και του νεύρου.

H χειρουργική αντιμετώπιση (μικροαγγειακή αποσυμπίεση) έγκειται στην τοποθέτηση ενός μικρού τεμαχίου σπόγγου, που λειτουργεί σαν μαξιλάρι, μεταξύ του υπεύθυνου αγγείου και του πάσχοντος νεύρου. Η προσωρινή ή μόνιμη απώλεια ακοής καθώς επίσης και η προσβολή άλλων κρανιακών νεύρων, κατά τη φάση της χειρουργικής επέμβασης, αποτελεί κάποιες από τις επιπλοκές της επέμβασης.

Μικρό τεμάχιο σπόγγου τοποθετείται σαν μαξιλάρι μεταξύ του υπεύθυνου αγγείου και του νεύρου. 

Τα σύνδρομα νευροαγγειακής συμπίεσης συνιστούν ‘’καλά εγκαθιδρυμένες παθολογικές οντότητες’’ που προκαλούνται από τη μη φυσιολογική επαφή μεταξύ ενός αγγείου και της περιοχής εισόδου ή εξόδου(root exit/entry zone) ενός κρανιακού νεύρου. Η μη φυσιολογική επαφή μπορεί να προάγει παροξυσμικού τύπου αισθητικά ή κινητικά φαινόμενα από το προσβαλλόμενο νεύρο .

Τα σύνδρομα νευροαγγειακής συμπίεσης είναι: (1) η νευραλγία τριδύμου, (2) ο σπασμός ημιπροσώπου, (3) η γλωσσοφαρυγγική νευραλγία, (4) κάποιες μορφές ιλίγγου-εμβοών που έχουν σαν βάση αγγειακό υπόβαθρο (μικρονευροαγγειακή συμπίεση του 8ουκρανιακού νεύρου) και που λόγω της ‘’αιθουσαίας παροξυσμίας’’ δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην ποιότητα ζωής των ασθενών (disabling positional vertigo) και (5) το σπασμωδικό ραιβόκρανο(torticollis) με αγγειακό υπόβαθρο(μικρονευροαγγειακή συμπίεση του 11ου κρανιακού νεύρου).

Το παθολογικό υπόβαθρο των συνδρόμων νευροαγγειακής συμπίεσης έχει συνοψιστεί από τον Jannetta ως εξής: όσο μεγαλώνουμε ηλικιακά οι αρτηρίες του εγκεφάλου επιμηκύνονται και ο εγκέφαλος χαλαρώνει και ‘’βουλιάζει’’. Σαν επακόλουθο αυτής της διαδικασίας ‘’περιττές’’ αρτηριακές αγκύλες καθώς επίσης και φλέβες μπορούν να προκαλέσουν συμπίεση στις ζώνες εισόδου/εξόδου των κρανιακών νεύρων. Αυτή η συμπίεση με το σφυγμώδη χαρακτήρα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία των κρανιακών νεύρων προάγοντας διαφόρου τύπου κινητικά ή αισθητικά φαινόμενα .

Ίλιγγος τι κάνουμε σήμερα

Συνοδεύεται με διάφορες νευροφυτικές εκδηλώσεις, όπως εμετούς, εφίδρωση, ωχρότητα, ναυτία, ταχυκαρδία ή βραδυκαρδία (λόγω συνδέσεων του λαβυρίνθου με το νευροφυτικό σύστημα) και συχνά εμβοές και βαρηκοΐα (λόγω της γειτνίασης και του ενιαίου του οργάνου ακοής και ισορροπίας στο εσωτερικό αυτί). 

Η ζάλη είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιούν οι ασθενείς για κάθε ακαθόριστο δυσάρεστο αίσθημα στο κεφάλι, από πίεση, βάρος ή κενό στο κεφάλι, θόλωση (θολούρα), τάσεις λιποθυμίας, αίσθημα αδυναμίας ή πτώσης, διαταραχές της οράσεως, ορθοστατική υπόταση, κρίσεων πανικού, μέχρι τη βαριά ζαλάδα, την ανισορροπία και τον ίλιγγο. Οι γιατροί όμως χωρίζουν τη ζάλη σε αυτήν που προκαλείται από πραγματικές διαταραχές του συστήματος της ισορροπίας (αιθουσαία ζάλη) και στην κοινή ζάλη (μη αιθουσαία ζάλη) που προκαλείται από όλες τις υπόλοιπες αιτίες. 

Η χρόνια ζάλη και ο ίλιγγος ταλαιπωρούν πολύ τους ασθενείς σε σημείο μάλιστα που να αποτελούν μία μορφή αναπηρίας, κάνοντας έτσι επιτακτική την ανάγκη για αιτιολογική διάγνωση και αποτελεσματική θεραπεία.

Η ταλαιπωρία οφείλεται σε ένα βαθμό στο ότι το σύστημα της ισορροπίας είναι περίπλοκο και απαιτεί έμπειρο εξεταστή και πολύπλοκο εξοπλισμό.

Ο Ίλλιγος, η ανισορροπία-αστάθεια, και η αιθουσαία ζάλη οφείλονται σε βλάβες του συστήματος της ισορροπίας που μπορεί να είναι περιφερικές ή κεντρικές.

Νυσταγμός -  Ίλιγγος
Ο ασθενής που βιώνει ίλιγγο ενδέχεται να παρουσιάζει οριζόντιες κινήσεις των οφθαλμών που καλούνται νυσταγμός. Εδώ η αργή φάση παίρνει το μάτι προς τα αριστερά (δεξιά στη εικόνα) μακριά από την προτιμώμενη θέση, ενώ η ταχεία φάση (ή σακκαδική) φέρνει το μάτι δεξιά πίσω στο οπτικό στόχο.

Ο ίλιγγος δεν είναι ασθένεια αλλά σύμπτωμα, γι αυτό θα πρέπει να αναζητείται η αιτία του, η οποία σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι σοβαρή και επικίνδυνη. Επειδή το σύστημα της ισορροπίας είναι ένα περίπλοκο σύστημα, δεν υπάρχει ένα μοναδικό τεστ για τη διάγνωση των διαταραχών της ισορροπίας. Αντίθετα, η εκτίμηση του συστήματος της ισορροπίας απαιτεί μια σειρά δοκιμασιών, που η κάθε μία ελέγχει μια συγκεκριμένη περιοχή και δομή, και πρέπει να γίνουν σχολαστικά και μεθοδικά για να αποκαλυφτεί οποιαδήποτε δυσλειτουργία, με σκοπό να βρεθεί η ακριβής αιτία της ζάλης και του ιλίγγου και να απαλλαχτεί ο ασθενής. Από τον έλεγχο πρέπει να βρεθεί αν πάσχει πραγματικά το σύστημα της ισορροπίας, κεντρικά ή περιφερικά, ποιό ακριβώς τμήμα του (μάτια, αυτιά και παρεγκεφαλίδα, ιδιοδεκτικότητα), αριστερά ή δεξιά, και πόσο. 

Η διάγνωση των διαταραχών της ισορροπίας και του ιλίγγου, απαιτεί και έλεγχο της ακοής, λόγω της έδρασης και των δύο λειτουργιών στο ίδιο όργανο, το αυτί, και προϋποθέτει έμπειρο εξεταστή με βαθιά γνώση της ανατομίας και φυσιολογίας αλλά και πολύπλοκο εξοπλισμό που διαθέτουν οι εξειδικευμένοι στην Νευροωτολογία - Ακουολογία, ΩΡΛ ιατροί. Το εργαστήριο του ιατρείου μας διαθέτει όλον αυτόν τον σύγχρονο εξοπλισμό, και εξειδικεύεται στην εκτέλεση ποσοτικών και ποιοτικών μετρήσεων που αφορούν την ακουστική λειτουργία, τις εμβοές και την λειτουργία της ισορροπίας. Η εκτίμηση ξεκινά με λεπτομερές ιστορικό και συμπλήρωση ερωτηματολογίου και συνεχίζεται με εξετάσεις κλινικές, ακουολογικές, νευροωτολογικές, αιματολογικές και ενίοτε απεικονιστικές.

Το προτεινόμενο βασικό νευροωτολογικό πρωτόκολλο είναι: Ιστορικό του ασθενούς              και συμπλήρωση ερωτηματολογίου Ωτομικροσκόπηση                   και πλήρης ΩΡΛ εξέταση Ακουολογικός έλεγχος              Ακουομετρία, Τυμπανομετρία, ABR, OAEs Κλινικές εξετάσεις                     DixHallpike, Romberg, Fukuda, head thrust test  Εξέταση με γυαλιά Frenzl          Head-shake test, Hennebert Νυσταγμογράφημα:   Αυτόματος νυσταγμός   Οπτοκινητικός νυσταγμός   Παρακολούθηση στόχου   Σακκαδική δοκιμή   Dix-Hallpike ελιγμοί   Δοκιμές θέσεως   Θερμικός ερεθισμός  Δείτε το ερωτηματολόγιο των εμβοών Δείτε το αναλυτικό νευροωτολογικό ιστορικό-ερωτηματολόγιο Δείτε το ερωτηματολόγιο της βαρηκοΐας

Το αιθουσο-οφθαλμικό αντανακλαστικό (VOR) είναι μια αντανακλαστική κίνηση των ματιών, η οποία εμφανίζεται συνήθως ως απάντηση στην κίνηση της κεφαλής. Το VOR επιτρέπει στους ανθρώπους να εστιάζουν σε στατικά αντικείμενα, ενώ το κεφάλι (και το σώμα) βρίσκεται σε κίνηση. Δυσλειτουργία του VOR έχει σαν αποτελέσματα τη χρόνια αστάθεια, το αίσθημα κίνησης, και τον αποπροσανατολισμό. 

  

Head thrust test

πάνω φυσιολογικό      

κάτω περιφερική βλάβη δεξιά

Ανωμαλίες του VOR μπορούν να καταδειχθούν από ασυνήθιστες μη φυσιολογικές κινήσεις των ματιών(νυσταγμό), με άμεση παρατήρηση και καλύτερα με γυαλιά Frenzl ή καταγραφή μέσω νυσταγμογραφήματος. Από αυτή τη μελέτη του VOR βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα για την κατάσταση του συστήματος της ισορροπίας

Το νυσταγμογράφημα περιλαμβάνει τρία βασικά πρωτόκολλα δοκιμών:

1) οφθαλμικές δοκιμές κινητικότητας

2) δοκιμές θέσεως

3) Θερμικός ερεθισμός.

Οι οφθαλμικές δοκιμές κινητικότητας που χρησιμοποιούνται για να αποκλειστεί η παρουσία υποκείμενου αυτόματου απρόκλητου νυσταγμού, θα βοηθήσουν στην αξιολόγηση του VOR. 

Οι δοκιμές θέσεως θα βοηθήσουν να προσδιοριστούν τα συμπτώματα του ασθενούς σχετικά με τη θέση της κεφαλής στο χώρο. 

Τέλος, οι θερμικές δοκιμασίες αναλύουν την ένταση απόκρισης του αιθουσαίου συστήματος του ασθενούς και καθορίζουν αν η αιθουσαία λειτουργία είναι παρούσα και συμμετρική ή απούσα σε όλες τις θερμικές δοκιμές.

Από το νυσταγμογράφημα θα βρεθεί αν πάσχει πραγματικά το αιθουσαίο σύστημα της ισορροπίας, κεντρικά ή περιφερικά, αριστερά ή δεξιά, και πόσο. 
Αυτό το αποτέλεσμα θα συσχετιστεί με το ιστορικό, την κλινική εικόνα, τις άλλες δοκιμασίες που έγιναν και τις υπόλοιπες εξετάσεις, για να καταλήξουμε στη διάγνωση και την ακριβή αιτία, ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Ορισμένες φορές χρειάζεται επί πλέον έλεγχος όπως, απεικονιστικές εξετάσεις (MRI, CT, Triplex), αιθουσαία μυογενή προκλητά δυναμικά (VEMPs) για τον έλεγχο του ωτολιθοφόρου συστήματος, ισορροπομετρία, ηλεκτροκοχλιογραφία, δοκιμασία περιοστροφής, κλπ

Η δοκιμή της υποκειμενικής οπτικής κάθετης (SVV) μελετά την έννοια της καθετότητας, ζητώντας από τον ασθενή την κάθετη τοποθέτηση μίας φωτεινής γραμμής στο σκοτάδι. Σε οξεία μονομερή δυσλειτουργία του ωτολιθοφόρου συστήματος η ράβδος τοποθετείται σε μία θέση που αποκλίνει προς την οριζόντια ή την κατακόρυφη από 3 ° έως 15 ° στην πάσχουσα πλευρά.

Στο Meniere αποφύγετε το αλάτι και τη ζάχαρη

  

Ίλλιγος: έλεγχος με νυσταγμογράφημα

 

Ο έλεγχος της λειτουργίας του λαβυρίνθου γίνεται με το νυσταγμογράφημα, και τη βοήθεια των θερμικών εξετάσεων. Σε αυτή την εξέταση εισάγεται διαδοχικά κρύο και ζεστό νερό σε κάθε αφτί. Η διαφορά στη θερμοκρασία του νερού από τη φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος είτε ενεργοποιεί (ζεστό) είτε αναστέλλει (κρύο) το όργανο της ισορροπίας σε κάθε αφτί εναλλακτικά. Αυτό προκαλεί μια αίσθηση ψευδούς κίνησης (ίλιγγος) και μια ρυθμική κίνηση των ματιών που ονομάζεται νυσταγμός και μπορεί να γίνει ορατός αν κάποιος παρακολουθήσει τα μάτια από κοντά ή και να καταγραφεί.

Δηλαδή στη διάρκεια αυτής της εξέτασης γίνεται διέγερση του λαβυρίνθου με  με ψυχρό, θερμό διακλυσμό και καταγράφονται οι νυσταγμικές κινήσεις. Με τον τρόπο αυτό, συγκρίνοντας τη λειτουργία των δύο λαβυρίνθων μπορούμε να συμπεράνουμε αν υπάρχει υπαισθησία. Κατά τη διάρκεια του νυσταγμογραφήματος γίνονται επίσης και οι οπτοκινητικές δοκιμασίες με τις οποίες ελέγχονται οι σακκαδικές κινήσεις, 

η παρακολούθηση στόχου και ο οπτοκινητικός νυσταγμός. Οι δοκιμασίες αυτές είναι παθολογικές σε προβλήματα κεντρικής αιτιολογίας.

 

Το νυσταγμογράφημα (Video ή ηλεκτρο-νυσταγμογράφημα) είναι η σημαντικότερη εξέταση για τη διάγνωση του ιλίγγου γιατί δείχνει:

1) αν πρόκειται για πραγματικό ίλιγγο και όχι για άλλη απλή ζάλη.

 

2) αν είναι κεντρικός (από τον εγκέφαλο) και άρα σοβαρός ή περιφερικός (από τον λαβύρινθο) και ως εκ τούτου λιγότερο ανησυχητικός.

 

3) την πλευρά που πάσχει δηλ. αριστερά η δεξιά. 

 

Το νυσταγμογράφημα διαρκεί λιγότερο από μία ώρα είναι ανώδυνη και ακίνδυνη εξέταση, και το μόνο που αισθάνεται ο εξεταζόμενος είναι η ελαφριά ζάλη που προκαλείται από το κρύο και μετά το ζεστό νερό, που εισάγεται για 20(15-40) sec πρώτα στο δεξιό και μετά στο αριστερό αυτί (και ερεθίζει τους λαβυρίνθους) από ειδικό μηχάνημα, ενώ ταυτόχρονα ένα άλλο μηχάνημα ο νυσταγμογράφος καταγράφει τον νυσταγμό (τις κινήσεις των ματιών που προκαλούνται επειδή  υπάρχουν νευρικές συνδέσεις μεταξύ ματιών και λαβυρίνθων) με τη μέγιστη αντίδραση να εμφανίζεται συνήθως στα 60-90 δευτ. και που διαρκεί έως 2 λεπτά. Οι θερμοί διακλυσμοί προκαλούν νυσταγμό προς το εξεταζόμενο αυτί ενώ οι ψυχροί το αντίθετο. Στο τέλος και μετά από ψηφιακή επεξεργασία στον υπολογιστή παίρνουμε τα αποτελέσματα που μπορεί να είναι φυσιολογικά ή παθολογικά όπως υπαισθησία ή αναισθησία ενός λαβυρίνθου για παράδειγμα, που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες εξετάσεις μας οδηγούν στην τελική διάγνωση.

 

 

  

                                 

Νυσταμογράφημα 

 

 

 

Φυσιολογικό Ηλεκτρονυσταγμογράφημα

με ψηφιακή επεξεργασία απο ηλεκτρονικό υπολογιστή, έκδοση αποτελέσματος, και πεταλούδα του Claussen. 

 

 

 

 

Φυσιολογικά ποτελέσματα  είναι οι συμμετρικές αντιδράσεις των δύο λαβυρίνθων στον ψυχρό και θερμό διακλυσμό με νερό ή αέρα (όταν υπάρχει διάτρηση στο τύμπανο) στα αυτιά. Τα φυσιολογικά όρια μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς μεταξύ των διαφόρων εργαστηρίων.

 

 

Νυσταγμογράφημα σε ακουστικό νευρίνωμα δεξιά: υπαισθησία δεξιά

 

Μη φυσιολογικά αποτελέσματα περιλαμβάνουν, την υπεροχή νυσταγμικής κατευθύνσεως (>30-35%), την υπερευαισθησία, και την υπαισθησία (>25%) ή αναισθησία ενός λαβυρίνθου, ή και των δύο λαβυρίνθων και μπορεί να είναι σημάδια βλάβης στο λαβύρινθο ή στο αιθουσαίο νεύρο ή σε άλλα μέρη του εγκεφάλου που ελέγχουν την ισορροπία και τις κινήσεις των οφθαλμών.

on-line free ακουόγραμμα-εκτίμηση ακοής Αφού ολοκληρώσετε το τεστ, συζητήστε τα αποτελέσματα με το γιατρό σας.

on-line free ηχοκάλυψη των εμβοών σας