Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του λαιμού, μπροστά από την τραχεία και κάτω από τον λάρυγγα. Αποτελείται από δύο λοβούς (αριστερό και δεξί), και ένα κεντρικό τμήμα που τους ενώνει (ισθμός).  Ο θυρεοειδής αδένας έχει βάρος περίπου 20-30 γραμμάρια και, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν είναι ψηλαφητός. Στο έξω μέρος του αδένα και από τις δύο πλευρές διέρχονται τα παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα που κινούν τις φωνητικές χορδές.  Πολύ κοντά στον θυρεοειδή αδένα βρίσκονται οι, συνήθως τέσσερις, παραθυρεοειδείς αδένες. Ο θυρεοειδής επηρεάζει πολυάριθμες λειτουργίες του σώματός μας. Παράγει τις θυρεοειδείς ορμόνες(Τ3 και Τ4), οι οποίες μεταξύ άλλων ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματος, το μεταβολισμό και τους παλμούς της καρδιάς. Εάν ο αδένας υπερλειτουργεί, παράγει υπερβολικά μεγάλες ποσότητες ορμονών (υπερθυρεοειδισμός) και οι ασθενείς εμφανίζουν απώλεια βάρους, παρότι τρώνε πολύ, έχουν αϋπνίες, υψηλή πίεση και ζεσταίνονται διαρκώς. Αντίθετα, εάν υπολειτουργεί, παράγει μικρές ποσότητες ορμονών (υποθυρεοειδισμός) και ο ασθενής εμφανίζει υπνηλία, ληθαργικότητα, αύξηση σωματικού βάρους και συνήθως κρυώνει.  Οι περισσότερες παθήσεις του Θυρεοειδούς μπορούν να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ενώ ορισμένες φορές σαν χειρουργοί καλούμαστε να αφαιρέσουμε τον θυρεοειδή είτε ολικώς (Ολική θυρεοειδεκτομή) είτε ένα τμήμα αυτού (Υφολική θυρεοειδεκτομή ή Λοβεκτομή) ανάλογα με τις παθολογικές ενδείξεις που προκύπτουν.

Υπερθυρεοειδισμός

Υπερθυρεοειδισμός ονομάζεται η διαταραχή κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας παράγει μεγάλες ποσότητες μιας ορμόνης που ονομάζεται θυροξίνη.

Ο υπερθυρεοειδισμός συνεπάγεται σημαντική αύξηση του μεταβολικού ρυθμού, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται επιπλοκές στη λειτουργία επιμέρους συστημάτων του οργανισμού.

Στον υπερθυρεοειδισμό συνήθως αυξάνεται το μέγεθος και διαφοροποιείται η υφή του αδένα, κάτι που μπορεί να φθάσει από τον μονήρη όζο μέχρι την οζώδη βρογχοκήλη, δηλαδή έναν μεγάλο θυρεοειδή με πολλούς διάσπαρτους όζους. 

Ο υπερθυρεοειδισμός «μιμείται» αρκετές άλλες παθήσεις, γι' αυτό και η ορθή διάγνωση αποτελεί πολλές φορές πρόκληση για τους ειδικούς. Εκδηλώνεται με ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, τα βασικότερα από τα οποία είναι:

- Αιφνίδια και ανεξήγητη απώλεια βάρους (ακόμη κι αν δεν έχει γίνει αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες)

- Ταχυκαρδία, αρρυθμία ή αίσθημα παλμών

- Αυξημένη όρεξη

- Νευρικότητα, άγχος, ευερεθιστότητα

- Τρέμουλο, κυρίως στα χέρια

- Εφίδρωση

- (για τις γυναίκες) Αλλαγές στον κύκλο περιόδου

- Αυξημένη ευαισθησία στη ζέστη

- Αλλαγές στη γαστρεντερική λειτουργία, κυρίως πιο συχνές κενώσεις

- Διόγκωση του θυρεοειδούς, αισθητή ως διόγκωση στη βάση του λαιμού

- Κόπωση, μυϊκή αδυναμία

- Δυσκολίες στην ομιλία

- Λέπτυνση του δέρματος

- Μαλλιά που σπάνε

Αιτίες

Ο υπερθυρεοειδισμός δεν οφείλεται πάντα στην ίδια αιτία. Πολλές ασθένειες προκαλούν υπερθυρεοειδισμό, όπως επίσης και διάφορα φάρμακα. Η πιο συχνή και σημαντική αιτία είναι η νόσος Graves (αποκαλείται και διάχυτη τοξική βρογχοκήλη) η οποία οφείλεται σε αυτοάνοση διαταραχή. Η νόσος Graves αποτελεί την αιτία για το το 70% των περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού.

Η δεύτερη κυριότερη μορφή υπερθυρεοειδισμού είναι η οζώδης τοξική βρογχοκήλη όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι (ογκίδια) που έχουν ως αποτέλεσμα να παράγουν τις θυρεοειδικές ορμόνες με μεγαλύτερη από το κανονικό ποσότητα.

Θεραπεία

Η απαλλαγή του ασθενούς από τον υπερθυρεοειδισμό αποτελεί τον κύριο στόχο της θεραπείας η οποία βέβαια εξαρτάται από την αιτία. Τα θεραπευτικά όπλα περιλαμβάνουν φάρμακα (τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα προπυλθειουρακίλη, μεθιμαζόλη και καρβιμαζόλη) που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, το ραδιενεργές ιώδιο και τη χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του αδένα.
Η χειρουργική θεραπεία (ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή) είναι οριστική και απαλλάσσει τον ασθενή από τον υπερθυρεοειδισμό και από τις πιθανές υποτροπές.

Υποθυρεοειδισμός

Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια διαταραχή κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας δεν παράγει επαρκή ποσότητα συγκεκριμένων σημαντικών ορμονών.

Ο υποθυρεοειδισμός παρατηρείται συχνότερα στο γυναικείο πληθυσμό και κυρίως σε γυναίκες άνω των 60 ετών.

Η υπολειτουργία του θυρεοειδούς διαταράσσει τη φυσιολογική ισορροπία των χημικών αντιδράσεων που εκτελούνται στο σώμα μας. Σπανίως εκδηλώνεται με συγκεκριμένα συμπτώματα σε αρχικό στάδιο, όμως όσο περνά ο καιρός και αν δεν λαμβάνεται η απαραίτητη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε αρκετά προβλήματα υγείας, όπως η παχυσαρκία, ο πόνος στις αρθρώσεις, η υπογονιμότητα και η καρδιοπάθεια.

Η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα εξετάζεται με τη βοήθεια ενός απλού τεστ και η θεραπευτική αγωγή είναι απλή, ασφαλής και αποτελεσματική.

Τα σημάδια και τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού ποικίλλουν, ανάλογα με τη σοβαρότητα της διαταραχής. Σε γενικές γραμμές, οι επιπλοκές εμφανίζονται σταδιακά, σε διάστημα αρκετών ετών.

Τυπικά συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού είναι τα εξής:

- κόπωση
- ευαισθησία στο κρύο
- δυσκοιλιότητα
- ξηρότητα δέρματος
- ανεξήγητα επιπλέον κιλά
- πρήξιμο στο πρόσωπο
- τραχιά φωνή
- μυϊκή αδυναμία
- ανεβασμένη χοληστερίνη
- πόνος, ευαισθησία και ακαμψία μυών
- πόνος, ακαμψία ή οίδημα στις αρθρώσεις
- για τις γυναίκες, πολύ αίμα στην περίοδο ή ακανόνιστη περίοδος
- αδύναμα μαλλιά
- μειωμένοι καρδιακοί παλμοί
- καταθλιπτικά συμπτώματα
- κακή λειτουργία της μνήμης

Εάν ο υποθυρεοειδισμός δεν αντιμετωπιστεί, τα συμπτώματα σταδιακά γίνονται πιο έντονα. Ο προχωρημένος υποθυρεοειδισμός (μυξοίδημα) είναι σπάνιος, όμως μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τη ζωή. Σε αυτό το στάδιο, εκδηλώνεται υπόταση, μειωμένος ρυθμός αναπνοής και μειωμένη θερμοκρασία σώματος. Μπορεί το άτομο να πέσει ακόμη και σε κώμα.

Συμβουλευτείτε το γιατρό σας εάν αισθάνεστε αναίτια κούραση ή εκδηλώνετε κάποιο άλλο από τα παραπάνω συμπτώματα υποθυρεοειδισμού.

Θυρεοειδίτιδα

Η θυρεοειδίτιδα είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται στο χώρο της Ιατρικής για να περιγράψει τη φλεγμονή που εκδηλώνεται στο θυρεοειδή αδένα. Ο όρος-ομπρέλα περιλαμβάνει αρκετές υποκατηγορίες, όπως η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο και η επιλόχεια θυρεοειδίτιδα. Καθεμιά από τις επιμέρους διαταραχές μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικά συμπτώματα.

Ο θυρεοειδής είναι ένας μικρός αδένας σε σχήμα πεταλούδας που απελευθερώνει τις λεγόμενες θυρεοειδικές ορμόνες. Οι ορμόνες μεταφέρονται μέσω του αίματος σε κάθε ιστό του σώματος και παίζουν σημαντικό ρόλο στην αξιοποίηση της ενέργειας, στη ρύθμιση της θερμοκρασίας αλλά και τη λειτουργία κάθε επιμέρους οργάνου και συστήματος του οργανισμού.

Συμπτώματα

Εάν η θυρεοειδίτιδα προκαλεί σταδιακές βλάβες στα κύτταρα του θυρεοειδούς και κατ' επέκταση παρατηρείται πτώση στα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, εκδηλώνονται τα τυπικά συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού (κυρίως κόπωση, ανεξήγητη αύξηση του βάρους, δυσκοιλιότητα, ξηρότητα στο δέρμα).

Εάν η θυρεοειδίτιδα προκαλεί ταχύτατες αλλοιώσεις και βλάβες στα κύτταρα του θυρεοειδούς, οι θυρεοειδικές ορμόνες που υπό φυσιολογικές συνθήκες αποθηκεύονται στον αδένα διαρρέουν στο αίμα. Αποτέλεσμα είναι η λεγόμενη θυρεοτοξίκωση, της οποίας τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά του υπερθυρεοειδισμού (κυρίως ανεξήγητη απώλεια βάρους, ταχυπαλμίες, κόπωση, νευρικότητα, αϋπνία).

Αίτια

Η θυρεοειδίτιδα είναι συνήθως άγνωστης αιτιολογίας (αυτοάνοση πάθηση) και έχει σαν αποτέλεσμα την εκδήλωση της φλεγμονής και τις βλάβες στα κύτταρα του αδένα. Η θυρεοειδίτιδα είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων κληρονομική και σπανίως οφείλεται σε λοίμωξη από ιό ή βακτήριο ή σε άλλο εξωγενή παράγοντα.

Η υποξεία θυρεοειδίτιδα περιλαμβάνει:

-Ήπιο έως σοβαρό πόνο στο θυρεοειδή αδένα

-Ευαισθησία/πόνος ακόμα και στο άγγιγμα του θυρεοειδή

-Πόνο ή δυσφορία κατά την κατάποση ή όταν περιστρέφετε το κεφάλι σας

-Εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων λίγο μετά από μια ιογενή λοίμωξη, όπως η γρίπη, η παρωτίτιδα και η ιλαρά.

Βρογχοκήλη

Βρογχοκήλη ονομάζεται η διόγκωση ολόκληρου του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να είναι ομοιογενής (χωρίς όζους) ή να χαρακτηρίζεται από πολλαπλούς όζους διαφόρων μεγεθών (πολυοζώδης βρογχοκήλη). Μεγάλες βρογχοκήλες μπορεί να προκαλούν συμπτώματα πίεσης στο λαιμό (δύσπνοια, δυσκαταποσία) και, ανάλογα με την αιτιολογία της, η βρογχοκήλη μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού ή υποθυρεοειδισμού. Παλαιότερα παρατηρούνταν σε γεωγραφικές περιοχές της χώρας μακριά από την θάλασσα όπου υπάρχει έλλειψη ιωδίου.

Χειρουργική αντιμετώπιση της βρογχοκήλης ενδείκνυται όταν:
• είναι αρκετά μεγάλη ώστε να συμπιέζει την τραχεία (προκαλώντας δύσπνοια) ή τον οισοφάγο (προκαλώντας δυσκαταποσία) ή προκαλεί δυσμορφία στην περιοχή του λαιμού
• σε ασθενείς με νόσο Graves, όταν άλλες θεραπείες αποτυγχάνουν, αντενδείκνυνται ή δεν είναι ανεκτές από τον ασθενή

Όζος θυρεοειδούς

Θυρεοειδικός όζος ονομάζεται μια μάζα (μόρφωμα) του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να είναι συμπαγής ή κυστικός (γεμάτος υγρό) και να βρίσκεται σε φυσιολογικής μορφoλογίας θυρεοειδή ή σε θυρεοειδή με άλλους όζους (μονήρης ή πολλαπλοί). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι όζοι είναι καλοήθεις και σε πολύ μικρό ποσοστό ευθύνονται για καρκίνο στο θυρεοειδή. Αν και το μέγεθος δεν αποτελεί ένδειξη για το ποιοι όζοι είναι καλοήθεις και ποιοι κακοήθεις, συνήθως οι κακοήθεις όζοι είναι μεγαλύτεροι και το μέγεθός τους αυξάνει σε μικρό χρονικό διάστημα.  Μεγάλοι σε μέγεθος όζοι μπορεί να είναι ψηλαφητοί, ενώ μικρότεροι, μη ψηλαφητοί όζοι είναι ορατοί στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Η διερεύνησή του θυρεοειδικού όζου μπορεί να περιλαμβάνει τα επίπεδα των ορμονών (Τ3 και Τ4), υπερηχογράφημα, σπινθηρογράφημα εάν είναι ενεργοί ή ανενεργοί, (εάν δηλαδή παράγουν ή όχι θυρεοειδικές ορμόνες) και διαδερμική παρακέντηση και βιοψία (fineneedleaspiration, FNA) με κυτταρολογική εξέταση μήπως «κρύβουν» κάποια κακοήθεια. Οι δυνατότητες που έχουμε σήμερα με την διαδερμική βιοψία είναι μεγάλες. Μπορούμε να ανιχνεύσουμε γονιδιακές μεταλλάξεις όπως το BRAF mutation το οποίο θεωρείται σημάδι κακοήθους συμπεριφοράς, και έτσι είμαστε πιο ριζικοί και επιθετικοί στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Χειρουργική αντιμετώπιση ενός θυρεοειδικού όζου ενδείκνυται όταν:
• η κυτταρολογική εξέταση δείχνει ή είναι ύποπτη για καρκινικά κύτταρα
• είναι κυστικός και υποτροπιάζει μετά από παρακέντηση
• παράγει ορμόνες (‘θερμός’ όζος) και δεν ανταποκρίνεται σε φαρμακευτική θεραπεία ή αυτή αντενδείκνυται ή δεν είναι ανεκτή από τον ασθενή
• ο όζος είναι αρκετά μεγάλος ώστε να συμπιέζει την τραχεία (προκαλώντας δύσπνοια) ή τον οισοφάγο (προκαλώντας δυσκαταποσία)

Καρκίνος θυρεοειδούς

Σχετικά σπάνιος (1% όλων των καρκίνων) αλλά ο πιο συχνός καρκίνος των ενδοκρινών αδένων, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ευθύνεται για περίπου 1% του συνόλου των καρκίνων και συνήθως έχει καλή πρόγνωση. Προδιαθεσικοί παράγοντες περιλαμβάνουν την κληρονομικότητα και ιστορικό ακτινοβολίας στην περιοχή του τραχήλου. 

Υπάρχουν 4 τύποι, ο Θυλώδης που είναι και ο πιο συχνός, ο Θυλακιώδης, ο Μυελώδης και ο Αναπλαστικός που έχει την χειρότερη πρόγνωση.

• Τα θηλώδη και θυλακιώδη νεοπλάσματα ευθύνονται για το 85% των περιπτώσεων καρκίνου του θυρεοειδούς. Συνήθως παρουσιάζονται με τη μορφή όζου που σταδιακά μεγαλώνει χωρίς να προκαλεί πόνο ή διαταραχή στη λειτουργία του αδένα. Η διάγνωσή τους γίνεται με παρακέντηση του όζου και κυτταρολογική εξέταση. Επίσης, όζοι με ύποπτα κλινικά και απεικονιστικά χαρακτηριστικά πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά ακόμα και όταν η κυτταρολογική εξέταση δεν δείχνει καρκινικά κύτταρα. Οι καρκίνοι αυτών των τύπων μπορούν να προχωρήσουν σε μεταστάσεις σε λεμφαδένες και άλλα όργανα. Η αντιμετώπιση του θηλώδους και θuλακιώδους καρκίνου είναι πάντα χειρουργική και ενίοτε ακολουθεί μετεγχειρητική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.Ανάλογα με τα κλινικά χαρακτηριστικά του όγκου, η χειρουργική αφαίρεση περιλαμβάνει λοβεκτομή (αφαίρεση του ενός από τους δύο λοβούς) ή ολική θυρεοειδεκτομή. Ασθενείς με γνωστές μεταστάσεις σε λεμφαδένες του λαιμού υποβάλονται σε λεμφαδενικό καθαρισμό κατά την θυρεοειδεκτομή, αφαιρούνται δηλαδή και οι ομάδες των λεμφαδένων που περιέχουν μεταστάσεις. Η πρόγνωση των θηλώδων και θυλακιώδων καρκίνων είναι πολύ καλή, με ποσοστά επιβίωσης περίπου 90% 10 χρόνια μετά την διάγνωση.

• Το μυελοειδές καρκίνωμα ευθύνεται για περίπου 10% των καρκίνωντου θυρεοειδούς αδένα. Παρουσιάζεται με τα ίδια συμπτώματα όπως τα θηλώδη και θυλακιώδη νεοπλάσματα και η διάγνωση γίνεται επίσης με τον ίδιο τρόπο. Σε περίπου 1/4 των ασθενών υπάρχει οικογενειακό ιστορικό μυελοειδούς καρκίνου ή συνδρόμου πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας, που μπορεί να συνοδεύεται από νεοπλάσματα των επινεφριδίων και υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων. Τα μυελοειδή καρκινώματα εκκρίνουν την ορμόνη καλσιτονίνη, τα επίπεδα της οποίας στο αίμα χρησιμεύουν στη διάγνωση και στην παρακολούθηση του ασθενή μετεγχειρητικά. Τα μυελοειδή καρκινώματα είναι πιό επιθετικά από τα θηλώδη και θυλακιώδη, έχουν συχνότερες μεταστάσεις κατά την διάγνωση και μεγαλύτερη συχνότητα μετεγχειρητικής υποτροπής. Για τους λόγους αυτούς, η 10ετής επιβίωση είναι περίπου 70-75%. Η αντιμετώπισή τους περιλαμβάνει απαραίτητα ολική θυροειδεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό κατά την ίδια επέμβαση, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του όγκου.

• Το αναπλαστικό καρκίνωμα είναι εξαιρετικά σπάνιο και παρουσιάζεται ως μάζα στο λαιμό που διογκώνεται και διηθεί τους γύρω ιστούς (τραχεία, οισοφάγος, αγγεία του τραχήλου) σε σύντομο διάστημα. Η αντιμετώπισή του μπορεί να περιλαμβάνει συνδιασμό χειρουργικής αφαίρεσης, χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας και τα ποσοστά επιβίωσης είναι πολύ χαμηλά.

Διάγνωση των παθήσεων του θυρεοειδούς

Είναι πολλές οι ασθένειες που προκαλούν κόπωση και εύθραυστα μαλλιά. Εάν ο γιατρός δεν ελέγξει του δείκτες του θυρεοειδούς, δύσκολα προκύπτει σωστή διάγνωση.
Μια απλή αιματολογική εξέταση μπορεί να μας δείξει τα επίπεδα της θυρεοειδούς ορμόνης στο αίμα, όμως πολλές φορές οι γιατροί παραλείπουν να ελέγξουν τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) και άλλες ενδείξεις του θυρεοειδούς, καθώς τα συμπτώματα του ασθενούς μπορεί να παραπέμπουν σε κάποια άλλη πάθηση.

Η πρότυπη εξέταση για τη λειτουργία του θυρεοειδούς περιλαμβάνει την ανάλυση αιματολογικού δείγματος ώστε να διαπιστωθεί εάν η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (θυρεοτροπίνη - TSH) βρίσκεται εντός των φυσιολογικών ορίων. Ωστόσο, ο γιατρός ίσως προτείνει να γίνουν εξετάσεις και για άλλες θυρεοειδικές ορμόνες, ώστε η διάγνωση να είναι πληρέστερη και εγκυρότερη.

Το φυσιολογικό εύρος της TSH κυμαίνεται μεταξύ 0,5 και 5,0. Στα άτομα με υποκλινικής μορφής διαταραχή του θυρεοειδούς δεν εμφανίζονται συνήθως συμπτώματα, όμως η TSH είναι πολύ υψηλότερη από το φυσιολογικό.

Οι ορμόνες που παράγει ο Θυρεοειδής είναι δύο: η Τ3 (τριιωδοθυρονίνη) και η Τ4 (θυροξίνη), ενώ η ορμόνη διέγερσης θυρεοειδούς (TSH), η οποία παράγεται και ελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος από την υπόφυση, ελέγχει την παραγωγή αυτών των θυρεοειδικών ορμονών. Παράγει επίσης και την καλσιτονίνη, μια ορμόνη που ρυθμίζει τον μεταβολισμό του ασβεστίου.

Συγκεκριμένα, ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι, αρχικά, η μέτρηση των επιπέδων της TSH. Τα υψηλά επίπεδά της υποδηλώνουν ότι ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, εξαιτίας ενός υφιστάμενου προβλήματος που επηρεάζει άμεσα τον θυρεοειδή (πρωτοπαθής υποθυρεοειδισμός). Αντίθετα, τα χαμηλά επίπεδα TSH φανερώνουν έναν αδένα που παράγει υπερβολική θυρεοειδική ορμόνη (υπερθυρεοειδισμός) ή κάποια ανωμαλία στην υπόφυση, η οποία εμποδίζει την παραγωγή αρκετής ποσότητας TSH (δευτεροπαθής υποθυρεοειδισμός).

Ο συνδυασμός των αιματολογικών εξετάσεων TSH και FT4 (ελεύθερης θυροξίνης, μιας από τις δύο μορφές της θυροξίνης που κυκλοφορεί στο αίμα) καθορίζει με ακρίβεια τον τρόπο λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα. Ο έλεγχος της ελεύθερης T4 είναι μια σύγχρονη εξέταση που έχει αντικαταστήσει αυτήν της ολικής θυροξίνης, εξαιτίας της μικρότερης πιθανότητας επηρεασμού των αποτελεσμάτων από τα επίπεδα των δεσμευτικών πρωτεϊνών. Η αυξημένη TSH με χαμηλή FT4 προδίδει πρωτογενή υποθυρεοειδισμό, ενώ όταν και οι δύο τιμές είναι χαμηλές δευτεροπαθή υποθυρεοειδισμό. Αντιθέτως, τα χαμηλά επίπεδα TSH σε συνδυασμό με αυξημένη FT4 υποδεικνύει υπερθυρεοειδισμό.

Η εξέταση της Τ3 πραγματοποιείται για να δώσει επιπλέον πληροφορίες όταν ο ασθενής έχει διαγνωστεί με υπερθυρεοειδισμό, καθώς όσοι πάσχουν από τη νόσο έχουν αυξημένα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης. Σε ορισμένα άτομα με χαμηλή TSH, είναι αυξημένη μόνο η Τ3 και η FT4 κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Στους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό ο έλεγχος της Τ3 δεν χρησιμεύει ιδιαίτερα. Ο λόγος είναι ότι οι ασθενείς μπορεί να έχουν υψηλή TSH και χαμηλή FT4, αλλά απόλυτα φυσιολογική Τ3.

Η μέτρηση των επιπέδων θυρεοειδικών αντισωμάτων μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση της αιτίας των προβλημάτων του θυρεοειδούς. Η συγκέντρωση διαφορετικών θυρεοειδικών αντισωμάτων αυξάνεται σε ορισμένες διαταραχές όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στον θυρεοειδή αδένα. Αυτές οι διαταραχές περιλαμβάνουν τη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto και τη νόσο του Grave’s.

Το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από εισβολείς, μέσω των αντισωμάτων που παράγονται από τα λεμφοκύτταρα. Σε ένα ποσοστό ανθρώπων που πάσχουν είτε από υποθυρεοειδισμό είτε από υπερθυρεοειδισμό, τα αντισώματα επιτίθενται στο θυρεοειδή τους. Στις αιματολογικές εξετάσεις, τα αυξημένα επίπεδα αντιθυροειδικών αντισωμάτων είτε κατά της θυρεοσφαιρίνης (Tg) είτε κατά της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (TPO) ή και των δύο, σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό υποδηλώνουν θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ενώ σε ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό αυτοάνοση νόσο. Επίσης, τα χαμηλά επίπεδα αντισωμάτων σχετίζονται με διάφορες παθήσεις όπως η φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα (θυρεοειδίτιδα), ο διαβήτης τύπου 1 ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Η μέτρηση της θυρεοσφαιρίνης (Tg) ζητείται συχνότερα σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του θυρεοειδούς (θηλώδες, θυλακιώδες και Hurthle cell καρκίνωμα), προκειμένου να παρακολουθείται η μετεγχειρητική πορεία τους. Η εξέταση δεν εκτελείται για τον έλεγχο της λειτουργίας του θυρεοειδή, αλλά ούτε εντοπίζει τον καρκίνο στον αδένα προτού αυτός αφαιρεθεί. Τέλος, τα επίπεδα της καλσιτονίνης, με ανεξάρτητη δράση από τις ορμόνες Τ3 και Τ4, αυξάνονται συνήθως σε έναν ορισμένο τύπο καρκίνου του θυρεοειδούς, το μυελοειδές καρκίνωμα.

Ο έλεγχος λοιπόν της υγείας του θυρεοειδή αδένα βοηθά στη αναγνώριση της αιτίας πλήθους συμπτωμάτων και καλό είναι να εντάσσεται στον καθιερωμένο αιματολογικό έλεγχο όλων, και ιδιαίτερα των εγκύων, καθώς η ορμονική «έκρηξη» που συντελείται στον οργανισμό τους αυξάνει την πιθανότητα να επηρεάσει και τις ορμόνες του θυρεοειδούς.

Δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των γιατρών σχετικά με τα φυσιολογικά επίπεδα των δεικτών του θυρεοειδούς. Η ακριβής διάγνωση περιλαμβάνει την πλήρη ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς συνδυαστικά με τις αιματολογικές εξετάσεις. 

Οι παράγοντες κινδύνου για τον υποθυρεοειδισμό και τον υπερθυρεοειδισμό περιλαμβάνουν τα εξής:

-          -διαβήτη ή κάποια άλλη αυτοάνοση πάθηση

-          -ιστορικό ακτινοθεραπείας στην περιοχή του θυρεοειδούς

-          -οικογενειακό ιστορικό διαταραχής του θυρεοειδούς

-          -ορμονικές αλλαγές λόγω εγκυμοσύνης ή εμμηνόπαυσης

-          -φύλο (σε ποσοστό 80%  τα περιστατικά αφορούν γυναίκες)

-          -ηλικία (ο υποθυρεοειδισμός είναι συχνότερος με την πάροδο του χρόνου)

Απαιτείται παράλληλα κλινική εξέταση, έτσι ώστε ο γιατρός να αναζητήσει ενδείξεις όπως η μη φυσιολογική όψη των βλεφάρων. Ο γιατρός επίσης ψηλαφίζει το θυρεοειδή αδένα, προκειμένου να διαπιστώσει εάν υπάρχουν εξογκώματα. Πέραν της αιματολογικής εξέτασης, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει να πραγματοποιηθεί και υπέρηχος του θυρεοειδούς.

Πώς γίνεται η αυτο-εξέταση του θυρεοειδούς (βίντεο)

Ο θυρεοειδής είναι ένας μικρός αδένας σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στο λάρυγγα, επάνω από το στέρνο και την κλείδα.

Το βίντεο δείχνει πώς μπορούμε να κάνουμε μια απλούστατη αυτο-εξέταση του θυρεοειδούς χρησιμοποιώντας ένα ποτήρι νερό και έναν καθρέφτη.

Σταθείτε μπροστά από τον καθρέφτη, πιείτε μια γουλιά νερό και σκύψτε το κεφάλι προς τα πίσω. Κοιτάξτε στον καθρέφτη την ώρα που καταπίνετε το νερό. Παρατηρήστε εάν υπάρχουν εξογκώματα, κάποιο μικρό φούσκωμα ή ασυμμετρία μεταξύ των δύο πλευρών του θυρεοειδούς.

Το πρήξιμο μπορεί να υποδεικνύει διόγκωση του αδένα ή όζο στον αδένα (καλοήθη ή κακοήθη).

Εάν εντοπίσετε κάποιο ανησυχητικό σημάδι κατά την αυτο-εξέταση, επισκεφθείτε το γιατρό σας.

Χειρουργική θεραπεία θυρεοειδούς

Η χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς περιλαμβάνει δύο βασικές επεμβάσεις, την λοβεκτομή και την ολική θυρεοειδεκτομή. Σε μερικές περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς ενδείκνυται και λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου. Η προετοιμασία για την επέμβαση περιλαμβάνει πάντα την ρύθμιση της λειτουργίας του θυρεοειδή.

Λόγω της εγγύτητας του θυρεοειδούς σε μεγάλα αγγεία, νεύρα, τον οισοφάγο και την τραχεία, οι χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή απαιτούν εξαιρετικά\ λεπτούς χειρισμούς από εξειδικευμένους χειρουργούς. Γίνεται μια μικρή οριζόντια τομή 4-5 εκ. (ανάλογα και με το μέγεθος του παρασκευάσματος) στη βάση του τραχήλου.
Ο θυρεοειδής (ολόκληρος ή τμήμα αυτού) αφαιρείται, χωρίς να κόβουμε μύες του τραχήλου. Κατά το χειρουργείο είναι εξαιρετικά σημαντική η αναγνώριση και διαφύλαξη των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων και των παραθυρεοειδών αδένων, που πρέπει να παραμένουν άθικτοι. Τα νεύρα αυτά είναι μεταξύ τραχείας και οισοφάγου και βρίσκονται σχεδόν κολλημένα με το πίσω μέρος του θυρεοειδούς.
Νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και τυχόν τραυματισμός τους μπορεί να προκαλέσει από βραχνάδα μέχρι και δυσκολία στην αναπνοή/ ασφυξία, για την οποία χρειάζεται τραχειοστομία. Χειρουργούμε με μεγεθυντικούς φακούς/ γυαλιά για το λόγο αυτό, και χρησιμοποιούμε νευροδιεγέρτη. Ο νευροδιεγέρτης είναι ένα εργαλείο στα χέρια του έμπειρου χειρουργού, που βοηθάει στην ταυτοποίηση του παλίνδρομου λαρυγγικού, ειδικά στις περιπτώσεις που η θέση του νεύρου δεν είναι τυπική.
Από εκεί και πέρα είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τις περιπτώσεις όπου ο λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου είναι απαραίτητος. Ο χειρουργός του Θυρεοειδούς πρέπει να έχει την εμπειρία να εκτελεί λεμφαδενικό καθαρισμό εκεί που ενδείκνυται με τις ελάχιστες επιπλοκές. Ο λεμφαδενικός καθαρισμός (cental or lateral neck dissection) ενδείκνυται προφυλακτικά σε περιπτώσεις όγκων Τ3-Τ4 σταδιοποίσης σε Θυλώδη - Μυελώδη καρκινώματα ή σε περιπτώσεις διάγνωσης κλινικής ή απεικονιστικής καρκινοματώδους διήθησης λεμφαδένων του τραχήλου.
Το τραύμα κλείνεται με πλαστική ραφή. Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο την επόμενη μέρα μετά το χειρουργείο. Με το που γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα της βιοψίας, το συμπλήρωμα θυροξίνης που πρέπει να λαμβάνει ο ασθενής, καθορίζεται από τον ενδοκρινολόγο του. Τελευταία έχει γίνει λόγος και για την ρομποτική/ ενδοσκοπική αφαίρεση του θυρεοειδούς με τομή από τη μασχάλη. Έχει συζητηθεί σε πολλά από τα χειρουργικά συνέδρια. Πέραν του όποιου αισθητικού πλεονεκτήματος όμως, πρέπει να αποδειχτεί πως η τεχνική αυτή, είναι το ίδιο ασφαλής με την κλασική μέθοδο θυρεοειδεκτομής.

• Λοβεκτομή είναι η αφαίρεση του αριστερού ή δεξιού λοβού του θυρεοειδούς. Ενδείκνυται σε περιπτώσεις όζων που είναι ύποπτοι για καρκίνο, και σε μικρούς (
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στο κάτω μέρος του λαιμού, μπροστά από την τραχεία, και αποτελείται από τον αριστερό και τον δεξιό λοβό.
Στο έξω μέρος του αδένα και από τις δύο πλευρές διέρχονται τα παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα που κινούν τις φωνητικές χορδές. Πολύ κοντά στον θυρεοειδή αδένα βρίσκονται οι, συνήθως τέσσερις, παραθυρεοειδείς αδένες. Ο θυρεοειδής αδένας έχει βάρος περίπου 20-30 γραμμάρια και, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν είναι ψηλαφητός. Παράγει την τριιώδοθυρονίνη (Τ3) και την θυροξίνη (Τ4), δύο ορμόνες που ρυθμίζουν τον μεταβολισμό. Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα ενίοτε επηρεάζουν την λειτουργία του προκαλώντας αυξημένη έκκριση ορμονών (υπερθυρεοειδισμό) ή μειωμένη έκκριση ορμονών (υποθυρεοειδισμό).

Οι πιθανές επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής είναι:

• Κάκωση παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου. Η επιπλοκή αυτή έχει συχνότητα περίπου 1% και είναι συνήθως παροδική, λόγω έλξης ή συμπίεσης του νεύρου. Γίνεται αντιληπτή από αλλαγή στην χροιά της φωνής (‘βράχνιασμα’). Η λειτουργία του επανέρχεται σταδιακά σε διάστημα 6-9 μηνών. Για την αποφυγή αυτής της επιπλοκής χρησιμοποιείται αισθητήρας αναγνώρησης του νεύρου κατά την επέμβαση.
• Υπασβεστιαιμία. Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι συνήθως τέσσερις και βρίσκονται σε επαφή με τον θυρεοειδή. Τραυματισμός ή αφαίρεσή τους (όταν βρίσκονται εντός του θυρεοειδή) κατά την θυρεοειδεκτομή προκαλεί χαμηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα (υπασβεστιαιμία) λόγω έλλειψης παραθυρεοειδούς ορμόνης. Ένας μόνο λειτουργικός παραθυρεοειδής αδένας είναι αρκετός για την αποφυγή αυτής της επιπλοκής. Όταν συμβαίνει, η υπασβεστιαιμία είναι παροδική και αντιμετωπίζεται με λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου από το στόμα. 
• Αιμάτωμα. Σημαντική μετεγχειρητική αιμορραγία είναι σπάνια αλλά δυνητικά επικίνδυνη επιπλοκή λόγω συμπίεσης της τραχείας από το αιμάτωμα. Σε ασθενείς υψηλού ρίσκου, όπως αυτοί που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή, τοποθετείται προληπτικά σωλήνας παροχέτευσης, που αφαιρείται λίγες ημέρες μετά το χειρουργείο.

Οι παραθυρεοειδείς αδένες

Βρίσκονται στο πίσω μέρος του θυρεοειδή, και είναι συνήθως τέσσερις και σε μικρότερο ποσοστό (~20%) μπορεί να υπάρχει και ένας πέμπτος. Παράγουν την παραθορμόνη η οποία είναι υπεύθυνη για τον μεταβολισμό του ασβεστίου στο σώμα.
Οι παραθυρεοειδείς αδένες αφαιρούνται χειρουργικά σε περιπτώσεις αδενώματος, υπερπλασίας ή καρκινώματος. Ειδικά στις δύο πρώτες περιπτώσεις μπορεί να έχουμε υπερπαραγωγή παραθορμόνης και Υπερπαραθυρεοειδισμό. Τα συμπτώματα αυτού περιλαμβάνουν ναυτία, τάση προς έμετο, μυϊκή αδυναμία, οστικούς πόνους, αυτόματα κατάγματα, κωλικό των νεφρών, νεφρολιθίαση, ή ακόμη νευρωσικές και ψυχωσικές εκδηλώσεις. 
Οι χειρουργικές ενδείξεις σε ασυμπτωματικούς ασθενείς για παραθυρεοειδεκτομή σύμφωνα με mτο NIH είναι οι εξής
1. Ασβέστιο ορού >12mg/dl,
2. Ασβέστιο ούρων >400mg/24ωρο,
3. Νερφολιθίαση,
4. Κυστική ινώδης οστεΐτις,
5. Επεισόδιο υπερασβεστιαιμίας,
6. Μείωση κατά 30% της Κάθαρσης κρεατινίνης.
Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις και έλεγχο των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα και στα ούρα. Επίσης, υπέρηχο ή και αξονική τραχήλου και σπινθηρογράφημα.
Η χειρουργική προσπέλαση είναι παρόμοια με της θυρεοειδεκτομής.

Χρήσιμες πληροφορίες που παρέχουν οι ειδικοί για τον καρκίνο του θυρεοειδούς

1. Τα συμπτώματα είναι ανεπαίσθητα ή δεν εκδηλώνονται καθόλου

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, εκδηλώνεται συνήθως έντονη κόπωση και παρατηρείται σημαντική αύξηση του βάρους που δε δικαιολογείται από τις διατροφικές επιλογές. Ωστόσο, στην περίπτωση καρκίνου του θυρεοειδούς, σπανίως εκδηλώνονται συγκεκριμένα προειδοποιητικά συμπτώματα. Τις περισσότερες φορές, η διάγνωση προκύπτει όταν ο γιατρός ή ο ασθενής εντοπίσει κάποιο μικρό όζο ή εξόγκωμα στο λάρυγγα, στο σημείο που βρίσκεται ο αδένας.

2. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς σχεδόν πάντα θεραπεύεται

Είναι μία από τις πιο «ήπιες» μορφές καρκίνου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών δεν αντιμετωπίζουν επιπλοκές ή χρόνια προβλήματα υγείας αφού λάβουν την απαραίτητη θεραπεία. Το 95% των ασθενών με θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς (το συνηθέστερο τύπο καρκίνου του θυρεοειδούς) καταφέρνει να ζήσει για 25 ή και περισσότερα χρόνια.

3. Ορισμένες μορφές είναι πιο επιθετικές από άλλες

Η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς, καθώς και το μέγεθος του όγκου καθορίζουν πόσο επικίνδυνος είναι ο καρκίνος. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει η πιθανότητα εξάπλωσης του καρκίνου σε άλλα όργανα. Ενδεικτικά, η πρόγνωση για το θυλακιώδη καρκίνο του θυρεοειδούς είναι πιο αισιόδοξη, ενώ ο αναπλαστικός καρκίνος είναι συνήθως επιθετικός και πολύ πιο επικίνδυνος.

4. Η έκθεση σε ακτινοβολίες αποτελεί παράγοντα κινδύνου

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι συνηθέστερος στις γυναίκες, σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό αυτής της μορφής καρκίνου και σε άτομα που έχουν εκτεθεί σε ακτινοβολίες, ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία.

5. Ένα εξόγκωμα στο λάρυγγα δεν υποδεικνύει πάντοτε καρκίνο

Σχεδόν το 50% του ενήλικου πληθυσμού εμφανίζει κάποιο μικρό όζο στο θυρεοειδή. Το μικρό εξόγκωμα δεν είναι ταυτόσημο με τον καρκίνο. Εάν εντοπίσετε κάποιο εξόγκωμα στο θυρεοειδή, επισκεφθείτε τον ενδοκρινολόγο σας για μια πιο αναλυτική εξέταση.

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Συμπτώματα 

Το σίγουρο είναι ότι η αυτοάνοση θυροειδίτιδα του Χασιμότο έχει πολλά πρόσωπα.

Τα συμπτώματα που μπορεί να έχετε σήμερα, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που θα έχετε σε πέντε ή δέκα χρόνια κι αυτό γιατί η Χασιμότο με τον καιρό εξελίσσεται, αλλάζει και δείχνει συνεχώς μια άλλη πλευρά της.

Γεγονός επίσης είναι ότι εκείνοι που πάσχουν από θυρεοειδίτιδα Χασιμότο μπορεί να εμφανίζουν εντελώς διαφορετικά συμπτώματα μεταξύ τους. Κι αυτό δημιουργεί, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της νόσου, όταν κανείς ρωτά και προσπαθεί να μάθει για την ασθένεια, μία σύγχυση.
Συχνά η νόσος εξελίσσεται σε αργό ρυθμό, έτσι που τα συμπτώματά της δε γίνονται άμεσα αντιληπτά.

Στα αρχικά στάδια έρχονται συχνά, αλλά όχι πάντα, τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού στο προσκήνιο.

Η αιτία για αυτόν τον υπερθυρεοειδισμό είναι η καταστροφή του θυρεοειδικού ιστού και η απελευθέρωση των ορμονών που είναι ήδη αποθηκευμένες σε αυτόν στην κυκλοφορία του αίματος. Πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για έναν ήπιο υπερθυρεοειδισμό, ο οποίος στην πορεία δίνει σταδιακά τη θέση του σε μια χρόνια υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Αυτή η φάση μπορεί συχνά να περάσει απαρατήρητη.

Τα περισσότερα από τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι τα αποκαλούμενα «γενικά συμπτώματα» όπως νευρικότητα, αϋπνίες και τάση για εφίδρωση. Η φύση των συμπτωμάτων εξηγεί γιατί η Χασιμότο στη αρχή δρα απαρατήρητη. Όταν παρατηρηθούν παρατεταμένα συμπτώματα όπως αϋπνία, υπερβολική εφίδρωση, διάρροιες, ρίγη και αίσθημα παλμών ζητείται συνήθως η γνώμη του ενδοκρινολόγου.

Το αν η θεραπεία με θυρεοστατικά φάρμακα – φάρμακα που διακόπτουν τη σύνθεση των ορμονών στο θυρεοειδή- είναι απαραίτητη σε αυτή τη φάση, πρέπει να αποφασιστεί από τον ενδοκρινολόγο, ο οποίος πρώτα θα αποκλείσει τις άλλες αιτίες υπερθυρεοειδισμού.

Διακυμάνσεις στα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών και εναλασσόμενες φάσεις υπερ- και υπολειτουργίας του θυρεοειδούς δεν είναι σπάνιο να παρατηρηθούν και συνοδεύονται συνήθως και από τα αντίστοιχα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού στη Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο

Η υπερθυρεοειδική φάση στη Χασιμότο συνήθως ακολουθείται από μία βαθμιαία εξελισσόμενη υπολειτουργία του θυρεοειδικού ιστού. Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί επίσης να εμφανιστεί εξαρχής με υπολειτουργία.

Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού είναι επίσης πολλαπλά:

- Κόπωση, γενική σωματική εξάντληση
- Έλλειψη συγκέντρωσης, κακή μνήμη
- Υψηλή αρτηριακή πίεση με παλμό κάτω από 70
- Αίσθημα παλμών
- Υψηλή χοληστερίνη
- Καταθλιπτική διάθεση, άγχος και κρίσεις πανικού, ευερεθιστότητα, σπάνια σκέψεις αυτοκτονίας
- Ξηρά και θαμπά και μαλλιά
- Τριχόπτωση
- Ξηρό δέρμα
- Δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός
- Αύξηση του βάρους, πολύ σπάνια έντονη απώλεια βάρους
- Διαταραχή του κύκλου στις γυναίκες, υπογονιμότητα, τάση για αποβολές (διάβασε εδώ)
- Μειωμένη σεξουαλική επιθυμία
- «Μυρμήγκιασμα» και μούδιασμα στα χέρια και τους βραχίονες (σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα)
- Προβλήματα στην ακοή, εμβοές στα αυτιά (διάβασε εδώ)
- Απαθής έκφραση
- Μεταβολές προσωπικότητας
- Νυχτερινές εφιδρώσεις
- Πόνος στον αυχένα
- Οιδήματα, κατακράτηση υγρών

Τα συμπτώματα της αυτοάνοσης νόσου στη θυρεοειδίτιδα Χασιμότο

Εκτός από τα συμπτώματα που οφείλονται στη διαταραχή των ορμονών του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα, τα οποία προκαλούνται από την υπάρχουσα διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.

Αυτά παρατίθενται παρακάτω:

- Πόνοι στις αρθρώσεις (διάβασε και εδώ)
- Μυϊκοί πόνοι
- Σκλήρυνση των τενόντων και των μυών
- Δερματικές αλλοιώσεις (π.χ. κνίδωση, ροδόχρους νόσος)
- Ξηρότητα των βλεννογόνων (σύνδρομο Sicca)
- Aσταθής διάθεση
- Νευρολογικά συμπτώματα -νευρίτιδες, ζάλη, αστάθεια βάδισης
- Εξαιρετικά σπάνια επιληπτικές κρίσεις, παραισθήσεις, ψυχιατρικά συμπτώματα (Hashimoto εγκεφαλοπάθεια)
- Ναυτία και γαστρεντερικά προβλήματα, πεπτικά προβλήματα
- Παθήσεις των ματιών

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών με Hashimoto που λαμβάνει θεραπεία με ορμόνες του θυρεοειδούς δεν εμφανίζει τα παραπάνω συμπτώματα. Ακόμη όμως και όταν τα συμπτώματα αυτά εμφανιστούν, δε σημαίνει ότι θα παραμείνουν για πάντα. Ενδέχεται δηλαδή να εμφανίζονται ανά διαστήματα    ή / και σε διαφορετικό βαθμό όπως και να αφορούν κάθε φορά διαφορετικό σύστημα του σώματος.

Κληρονομικότητα των παθήσεων του θυρεοειδούς

Μία συχνή ερώτηση είναι: «Πάσχω από Χασιμότο, πόσο πιθανό είναι η ασθένεια να εμφανιστεί και στο παιδί μου;»

Πράγματι, γενετικοί παράγοντες θεωρείται ότι εμπλέκονται στην εμφάνιση της νόσου του Graves, της θυρεοειδίτιδας του Hashimoto αλλά και ορισμένων όγκων του θυρεοειδούς αδένα.

Αυτό που μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί είναι ότι γονιδιακοί πολυμορφισμοί, δηλαδή παραλλαγές σε συγκεκριμένα γονιδία, σχετίζονται με την ανάπτυξη της νόσου του Hashimoto.

Αυτά είναι τα γονίδια CTLA4 (cytotoxic T lymphocyte-associated antigen-4) και PTPN2 (protein tyrosine phosphatase-22).

Τα προϊόντα των γονιδίων αυτών είναι πρωτεϊνες, που σχετίζονται με τη λειτουργία των Τ -κυττάρων, δηλαδή με το μηχανισμό άμυνας του οργανισμού.

Και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο διαβήτης τύπου 1, συνδέονται επίσης με πολυμορφισμούς σε αυτά τα γονίδια.

Θεωρείται όμως ότι ακόμη και σε μονοζυγωτικά δίδυμα, που μοιράζονται τα ίδια ακριβώς γονίδια, υπάρχει μια πιθανότητα περίπου της τάξης του 35-40% να διαγνωστεί και στα δύο θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο.

Αλλά και η νόσος του Graves, μία αυτοάνοση νόσος που συνδέεται με υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, παρουσιάζει μια ισχυρή κληρονομική συνιστώσα. Το ποσοστό εμφάνισης της σε μονοζυγωτικά δίδυμα ανέρχεται επίσης σε 30-40%.

Έχει περιγραφεί ακόμη συσχέτιση της με το αλληλόμορφο HLA-DR-3 , καθώς και τα γονίδια CLDA4 και PTPN2 που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Βέβαια, καθώς ο γονέας και το παιδί δε μοιράζονται ακριβώς τα ίδια ακριβώς γονίδια, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα της εμφάνισης των αυτοάνοσων παθήσεων του θυρεοειδούς και στους δύο, σε σχέση με τα γενετικά πανομοιότυπα μονοζυγωτικά δίδυμα, δηλαδή πιθανότητα μικρότερη από 35%.

Το συμπέρασμα είναι για την εμφάνιση των αυτοάνοσων διαταραχών του θυρεοειδούς δεν ευθύνονται μόνο τα γονίδια. Υπάρχει όμως αυξημένη γενετική προδιάθεση όταν κάποιος συγγενής, ακόμη και όχι πρώτου βαθμού, πάσχει από τη νόσο.

Επιπλέον η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο είναι 5-8 φορές πιο συχνή στις γυναίκες. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί που έχουν Hashimoto ή / και υποθυρεοειδισμό θα πρέπει να ενθαρρύνουν τις κόρες, τις αδελφές, τις μητέρες, τις θείες και τις γιαγιάδες να εξεταστούν, ειδικά αν βρίσκονται στην εφηβεία, την περίοδο της εγκυμοσύνης και την περίοδο της περιεμμηνόπαυσης, τις τρεις πιο «επικίνδυνες» ηλικίες για έρθουν οι ανωμαλίες του θυρεοειδούς στην επιφάνεια.
Το γεγονός ότι η κατάσταση είναι πιο συχνή στις γυναίκες, δε σημαίνει βέβαια ότι οι άνδρες δεν επηρεάζονται και δεν πρέπει να εξετάζονται!

Κληρονομικότητα στον καρκίνο του θυρεοειδούς

Σχεδόν το ένα τέταρτο των ασθενών με μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς (MTC) έχουν μια κληρονομική μορφή της νόσου που σχετίζεται με τα σύνδρομα ενδοκρινικής νεοπλασίας MEN 2Α και 2Β ή το οικογενές μυελοειδές καρκίνωμα. Κάθε ένα από αυτά τα σύνδρομα συνδέεται με μεταλλάξεις στο πρωτοογκογονίδιο RET.

Εκτός από την εμφάνιση του μυελοειδούς καρκινώματος, οι μεταλλάξεις στο σύνδρομο MEN 2Α σχετίζονται με την εμφάνιση φαιοχρωμοκυττώματος (όγκου των επινεφριδίων) και υπερπαραθυρεοειδισμού και οι μεταλλάξεις στο σύνδρομο ΜΕΝ 2Β σχετίζονται με φαιοχρωμοκύττωμα, σύνδρομο Marfan, νευρώματα του βλεννογόνου και νόσο του Hirschsprung.

Ο εντοπισμός ενός κληρονομικoύ συνδρόμου επιτρέπει την παρέμβαση πριν από την εμφάνιση του καρκίνου. Σε πολλές περιπτώσεις ασθενείς με οικογενή μεταλλάξη μπορούν να υποβληθούν σε θυρεοειδεκτομή σε πολύ νεαρή ηλικία. Μια τέτοια μετάλλαξη μπορεί να ανιχνευθεί με ένα απλό τεστ αίματος.

Άτομα με ορισμένες κληρονομικές ιατρικές παθήσεις έχουν υψηλότερο κίνδυνο για την εμφάνιση πιο κοινών μορφών καρκίνου του θυρεοειδούς:

Οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση (FAP): Τα άτομα με αυτό το σύνδρομο αναπτύσσουν πολύποδες στο παχύ έντερο και διατρέχουν πολύ υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, όπως επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης μερικών άλλων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου του θηλώδους καρκινώματος του θυρεοειδούς. Προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο APC.

Νόσος Cowden: Τα άτομα εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο ανάπυυξης θηλώδους ή θυλακιώδους καρκίνου του θυρεοειδούς, καρκίνου της μήτρας, του μαστού, καθώς και πολλαπλών αμαρτωμάτων. Προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο ΡΤΕΝ.

Η οικογενής μορφή του μη- μυελοειδούς καρκίνου του θυρεοειδούς: Σε μερικές οικογένειες ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται πιο συχνά και μάλιστα σε πιο μικρές ηλικίες. Το θηλώδες καρκίνωμα εμφανίζεται πιο συχνά σε οικογένειες. Γονίδια στο χρωμόσωμα 19 και το χρωμόσωμα 1 θεωρούνται ύποπτα για την πρόκληση αυτών των καρκίνων.

Οικογενειακό ιστορικό: Η ύπαρξη ενός συγγενή πρώτου βαθμού με καρκίνο του θυρεοειδούς αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου του θυρεοειδούς.

Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται γνώση του ιατρικού ιστορικού και ευαισθητοποίηση. Τα κλινικά συμπτώματα θα πρέπει γίνονται γρήγορα αντιληπτά και να μην αγνοούνται, ώστε να υπάρχει έγκαιρη διάγνωση των παθήσεων του θυρεοειδούς.

Να μην ξεχνάμε ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία!

Τα 15 σημάδια ότι ο θυρεοειδής δε λειτουργεί σωστά

Οι διαταραχές του θυρεοειδούς μπορεί να οφείλονται σε κληρονομικούς παράγοντες, στο στρες, σε τοξίνες από το περιβάλλον, σε αυτοάνοση αντίδραση κ.α.

Δείτε ποια είναι τα 15 σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν τη διαταραχή.

1. Σωματική εξάντληση

Στην περίπτωση υποθυρεοειδισμού, υπάρχουν μικρές ποσότητες της θυρεοειδούς ορμόνης στο αίμα και τα κύτταρα. Έτσι, οι μύες δε λαμβάνουν τα απαραίτητα σήματα για να λειτουργήσουν ομαλά.

2. Κακή διάθεση

Η μικρή παραγωγή της ορμόνης επηρεάζει τα επίπεδα της σεροτονίνης. Η σεροτονίνη είναι ένας από τους νευροδιαβιβαστές που ενεργοποιούν τα κέντρα της χαράς στον εγκέφαλο.

3. Νευρικότητα και άγχος

Όταν ο θυρεοειδής παράγει μεγάλες ποσότητες της ορμόνης, όλα τα επιμέρους συστήματα του οργανισμού βρίσκονται σε υπερδιέγερση.

4. Αλλαγές στη γεύση ή την όρεξη

Η συνεχής πείνα αποτελεί σημάδι του υπερθυρεοειδισμού, όταν παράγονται μεγάλες ποσότητες της ορμόνης. Η αυξημένη όρεξη δε συνοδεύεται συνήθως από το επιπρόσθετο βάρος. Αντίθετα, όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, επηρεάζεται η γεύση και ο όσφρηση.

5. Σύγχυση

Ο υπερθυρεοειδισμός συνδέεται με την έλλειψη συγκέντρωσης, ενώ ο υποθυρεοειδισμός συνδέεται με την απώλεια μνήμης.

6. Μειωμένη λίμπιντο

Η μικρή παραγωγή της ορμόνης μπορεί να επηρεάσει άμεσα την ερωτική διάθεση. Παράλληλα, όμως, η μειωμένη λίμπιντο μπορεί να οφείλεται συνδυαστικά στα συμπτώματα της διαταραχής του θυρεοειδούς (π.χ. γενικευμένος πόνος, έλλειψη ενέργειας).

7. Αρρυθμία

Οι άστατοι καρδιακοί παλμοί γίνονται αισθητοί τόσο στο στέρνο όσο και στο λαιμό.

8. Ξηρότητα του δέρματος

Οι αλλαγές στην όψη της επιδερμίδας μπορεί να οφείλονται σε επιβράδυνση του μεταβολικού ρυθμού (υποθυρεοειδισμός).

9. Γαστρεντερικά προβλήματα

Οι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό αντιμετωπίζουν συχνά πρόβλημα δυσκοιλιότητας. Η μη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα μπορεί πιθανώς να οδηγήσει σε επιβράδυνση της πέψης. Αντίθετα, η υπέρμετρη παραγωγή της θυρεοειδούς ορμόνης μπορεί να οδηγήσει στη διάρροια.

10. Πόνος στα άκρα ή τους μύες

Το μούδιασμα και ο πόνος στα χέρια, τα πόδια, τις πατούσες ή τις παλάμες μπορεί να αποτελεί σημάδι υποθυρεοειδισμού. Με την πάροδο του χρόνου, η μικρή παραγωγή της ορμόνης οδηγεί σε βλάβες στα κύτταρα που αποστέλλουν σήματα από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό σε ολόκληρο το σώμα.

11. Υπέρταση

Συνδέεται άμεσα τόσο με τον υπερθυρεοειδισμό όσο και με τον υποθυρεοειδισμό.

12. Αλλαγές στη θερμοκρασία του σώματος

Τα ρίγη σχετίζονται άμεσα με τον υποθυρεοειδισμό, καθώς στην περίπτωση αυτή τα κύτταρα καταναλώνουν μικρότερες ποσότητες ενέργειας. Λιγότερη ενέργεια σημαίνει λιγότερη θερμότητα. Αντίθετα, τα άτομα με υπερθυρεοειδισμό μπορεί να εκδηλώνουν υπερβολική εφίδρωση.

13. Προβλήματα στον ύπνο

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, επιβραδύνουν υπερβολικά όλες οι επιμέρους λειτουργίες του σώματος. Αντίθετα, ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να συνοδεύεται από την αϋπνία, λόγω υπερέντασης.

14. Αδύναμα μαλλιά και τριχόπτωση

Στην περίπτωση υποθυρεοειδισμού διαταράσσεται ο φυσιολογικός κύκλος ανάπτυξης της τρίχας.

15. Υψηλή χοληστερόλη

Εάν τα υψηλά επίπεδα της LDL δεν οφείλονται στις διατροφικές συνήθειες, μπορεί να συνδέονται με τον υποθυρεοειδισμό.

Θυρεοειδής και παχυσαρκία

Μια βασική λειτουργία του θυρεοειδή είναι η έκκριση ορμονών που ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μετατρέπει τις θερμίδες σε ενέργεια.

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, το άτομο πάρχει δηλαδή από υποθυρεοειδισμό, το σώμα δεν καίει τόσες θερμίδες όσες θα έκαιγε υπό κανονικές συνθήκες, με αποτέλεσμα να αποθηκεύει λίπος.

Οι δύο βασικές διαταραχές του θυρεοειδή είναι:

Υποθυρεοειδισμός
Ο θυρεοειδής αδένας απελευθερώνει πολύ λίγες θυρεοειδικές ορμόνες στο αίμα. Η μικρή ποσότητα ορμονών τείνει να επιβραδύνει τις λειτουργίες του οργανισμού.

Υπερθυρεοειδισμός
Ο θυρεοειδής αδένας είναι υπερδραστήριος και απελευθερώνει πολλές θυρεοειδικές ορμόνες στο αίμα. Οι πολλές ορμόνες μπορεί να επιταχύνουν τις λειτουργίες του οργανισμού.

Ο υποθυρεοειδισμός σχετίζεται με την αύξηση του σωματικού βάρους και τη δυσκολία να χάσει κάποιος τα περιττά κιλά.

Συμπτώματα υποθυρεοειδισμού:

-αύξηση βάρους χωρίς φανερό λόγο
-πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του λαιμού
-ατονία και νύστα
-αδυναμία συγκέντρωσης και μνήμης
-αυξημένη αίσθηση του κρύου
-υψηλή αρτηριακή πίεση
-εύθραυστα νύχια
-πόνοι στις αρθρώσεις
-τριχόπτωση

Τι μπορείτε να κάνετε

Προτιμήστε τροφές πλούσιες σε ιώδιο όπως ιωδιούχο αλάτι, ψάρια, οστρακοειδή και θαλασσινά τα οποία είναι επιπλέον πλούσια και σε L-τυροσίνη (πρόδρομο ορμόνη του θυρεοειδή).

Προσπαθήστε να ασκήστε καθημερινά.

Το ιχνοστοιχείο σελήνιο έχει συνδεθεί με την καλύτερη λειτουργία του οργανισμού. Θα το βρείτε σε λαχανικά, θαλασσινά και κρέας, καθώς και στα αράπικα φιστίκια.

Θυρεοειδής και μαλλιά

Ο θυρεοειδής είναι ένα αδένας σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του λαιμού, επάνω από την τραχεία.

Παράγει ορμόνες που ελέγχουν το μεταβολικό ρυθμό και τα επίπεδα ενέργειας. Μια διαταραχή στη λειτουργία του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός ή υπερθυρεοειδισμός) μπορεί να μειώσει ή να αυξήσει υπερβολικά το μεταβολικό ρυθμό, καθώς διαταράσσει τη διαδικασία παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών.

Σύμφωνα με το Βρετανικό Ίδρυμα για τις Παθήσεις του Θυρεοειδούς, ο σοβαρής μορφής, μακρόχρονος υποθυρεοειδισμός ή υπερθυρεοειδισμός μπορεί να ευθύνεται για την τριχόπτωση.

Στην περίπτωση αυτή, η αδυναμία και η απώλεια των μαλλιών είναι διάχυτη και δεν εκδηλώνεται σε συγκεκριμένα σημεία του τριχωτού της κεφαλής. Η αποκατάσταση της όψης των μαλλιών επιτυγχάνεται με την επιτυχή θεραπευτική αντιμετώπιση της διαταραχής του θυρεοειδούς. Θα χρειαστούν όμως αρκετοί μήνες θεραπείας έως ότου αποκατασταθεί η φυσιολογική διαδικασία ανάπτυξης των μαλλιών.

Οι ήπιες (υποκλινικές) μορφές υποθυρεοειδισμού ή υπερθυρεοειδισμού και οι βραχύχρονες διαταραχές στη λειτουργία του θυρεοειδούς συνήθως δεν συνδυάζονται με την απώλεια μαλλιών.

Η τριχόπτωση λόγω πάθησης του θυρεοειδούς αρχίζει να γίνεται εμφανής αρκετούς μήνες μετά την εμφάνιση των πρώτων ενδείξεων του προβλήματος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η τρίχα έχει αρκετά μεγάλο κύκλο ζωής μέχρι να απορριφθεί από το τριχωτό της κεφαλής.

Ελέγξτε το θυρεοειδή σας με ένα θερμόμετρο

Εάν έχετε την υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά με τη λειτουργία του θυρεοειδούς σας, τότε πριν επισκεφθείτε κάποιον ειδικό, μπορείτε να κάνετε ένα πολύ απλό «διαγνωστικό» τεστ στο σπίτι σας.

Φυσικά, το τεστ αυτό δεν υποκαθιστά την ιατρική διάγνωση, ωστόσο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ενδεικτικό της κατάστασης που αντιμετωπίζετε.

Για να πραγματοποιήσετε την αυτοεξέταση, θα χρειαστείτε ένα κλασικό υδραργυρικό θερμόμετρο.

Τι πρέπει να κάνετε

Μετρήστε για 10 λεπτά τη θερμοκρασία σας αμέσως μόλις ξυπνήσετε και πριν ακόμα σηκωθείτε από το κρεβάτι.

«Διάγνωση» βάσει θερμοκρασίας

- Εαν η θερμοκρασία είναι μεταξύ 36,5 ° C και 36,8 ° C, ο θυρεοειδής αδένας λειτουργεί κανονικά.

- Εάν η θερμοκρασία είναι κάτω από 36,5 ° C, τότε ο θυρεοειδής αδένας σας υπολειτουργεί. Τα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύουν αυτή την κατάσταση είναι: κατάθλιψη, έλλειψη ενέργειας, κόπωση, λοιμώξεις, χρόνιες κεφαλαλγίες, έλλειψη συγκέντρωσης και μνήμης, απώλεια μαλλιών.

- Εάν η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη από 36,8 ° C, τότε ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί ή υπάρχει κάποια μόλυνση στο σώμα.

Για πιο ασφαλή συμπεράσματα, καλό θα είναι να πραγματοποιήσετε τη μέτρηση για τρεις συνεχόμενες ημέρες.

Η μέτρηση σε γυναίκες δεν θα πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια του εμμήνου κύκλου.

Σε κάθε περίπτωση, καλό θα είναι, φυσικά, να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας για μία έγκυρη επιστημονική διάγνωση.

Κύκλος της περιόδου και θυρεοειδής

Το ξέρατε ότι ο κύκλος της περιόδου μπορεί να υποδείξει αν υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία του θυρεοειδούς;

Κατά μέσο όρο, ο κύκλος της περιόδου διαρκεί 28 ημέρες. Φυσιολογική θεωρείται η διάρκεια από 21 έως 35 ημέρες. Επίσης φυσιολογικό θεωρείται να υπάρχουν κατά καιρούς μικρές διακυμάνσεις στη διάρκεια του κύκλου –για παράδειγμα, ενώ ο κύκλος είναι συνήθως 31 ημέρες, κάποια στιγμή η περίοδος να έρθει στις 28 ημέρες– ακόμη και όταν ο κύκλος έχει πια σταθεροποιηθεί με τα χρόνια.

Όταν όμως ο κύκλος διαρκεί σταθερά πάνω από 35 ημέρες, μπορεί να υποδεικνύει διαταραχή στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και συγκεκριμένα υποθυρεοειδισμό.

Ο γυναικολόγος θα πρέπει πρώτα να αποκλείσει το ενδεχόμενο συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών, καθώς τυπικό σύμπτωμα αποτελεί η σημαντική καθυστέρηση από τη μία περίοδο στην επόμενη. Στη συνέχεια, μια απλή αιματολογική εξέταση μπορεί να δείξει εάν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών είναι φυσιολογικά, ώστε να προκύψει διάγνωση για υποθυρεοειδισμό.

Υποθυρεοειδισμός και παιδιά

Τα παιδιά που πάσχουν από υποθυρεοειδισμό πρέπει να ακολουθούν θεραπεία και να παρακολουθούνται σε όλη τους την ανάπτυξη. «Ο θυρεοειδής ρυθμίζει το μεταβολισμό του συνόλου του μεταβολισμού: ο ρόλος του είναι καθοριστικός κατά την ανάπτυξη του παιδιού, ακόμα από τα πρώτα στάδια της κύησης», δηλώνει η καθηγήτρια Juliane Léger, ενδοκρινολόγος στο νοσοκομείο Robert-Debré του Παρισιού.

Ο υποθυρεοειδισμός (ανεπαρκής παραγωγή των θυρεοειδών ορμονών) είναι σπάνια εκ γενετής -1 περίπτωση στις 3.500 γεννήσεις τον χρόνο- αλλά δημιουργεί αναπτυξιακά προβλήματα και καθυστερημένη ψυχοκινητική ανάπτυξη.

Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν για όλη τους τη ζωή ένα χάπι θυρεοειδών ορμονών μια φορά την ημέρα και να παρακολουθούν συχνά τα επίπεδα της ορμόνης ΤSH, κυρίως κατά την περίοδο της ανάπτυξής τους. Αυτή η θεραπεία τα βοηθά να έχουν μια ζωή όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική όπως τα υπόλοιπα παιδιά, όπως επιβεβαίωσαν και τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης έρευνας. Μόνο εκείνοι που δεν είχαν λάβει θεραπεία ή τη βέλτιστη παρακολούθηση παραπονέθηκαν για χαμηλότερης ποιότητας ζωής ή επαγγελματική αποτυχία.

Αν ο συγγενής υποθυρεοειδισμός είναι ένα σπάνιο γεγονός, οι γυναίκες βιώνουν συχνά κατά την εγκυμοσύνη τους μια περίοδο προσωρινού υποθυρεοειδισμού η οποία πολλές φορές επιδεινώνεται στην έλλειψη ιωδίου. Το ιωδιούχο αλάτι δεν είναι μια λύση για όλους. Ιώδιο συμπληρωμάτων συνιστάται πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Διαταραχές του θυρεοειδούς επηρεάζουν τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια μέχρι την εφηβεία. Στη συνέχεια, ως ενήλικες, τα κορίτσια επηρεάζονται περισσότερο, με αποκορύφωμα την περίοδο της εφηβείας.

Θυρεοειδής και τροφές 

Μέσα από τις ορμόνες που παράγει, ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζει σχεδόν όλες τις μεταβολικές διεργασίες στο σώμα σας.

Οι διαταραχές του θυρεοειδούς μπορεί να κυμαίνονται από μια μικρή, αβλαβή βρογχοκήλη (διόγκωση του αδένα) που δεν χρειάζεται καμία θεραπεία μέχρι και πολύ σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα του θυρεοειδούς αφορούν τη μη φυσιολογική παραγωγή ορμονών. Η υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών οδηγεί σε μια κατάσταση που είναι γνωστή ως υπερθυρεοειδισμός. Αντίστοιχα, η ανεπαρκής παραγωγή ορμονών οδηγεί σε υποθυρεοειδισμό.

Είναι επομένως σώφρον, να προσέχετε πάντα τον θυρεοειδή σας, να κάνετε εξετάσεις όποτε κρίνει απαραίτητο ο γιατρός σας, αλλά και να γνωρίζετε ποιες είναι εκείνες οι τροφές που ευνοούν την καλή του λειτουργία και ποιες έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αλάτι

Ο θυρεοειδής σας χρειάζεται ιώδιο για να λειτουργήσει καλά. Η κύρια πηγή ιωδίου για τους περισσότερους ανθρώπους είναι το ιωδιούχο αλάτι. Βεβαιωθείτε ότι το αλάτι που χρησιμοποιείτε είναι πράγματι ιωδιούχο, κάτι που μπορείτε να ελέγξετε από την συσκευασία του. Το θαλασσινό αλάτι και το αλάτι που χρησιμοποιείται σε συσκευασμένες ή επεξεργασμένες τροφές συνήθως δεν είναι ιωδιούχο.

Πράσινα φυλλώδη λαχανικά

Το σπανάκι, το μαρούλι και άλλα πράσινα φυλλώδη λαχανικά είναι καλές πηγές μαγνησίου, ενός πολύ σημαντικού μετάλλου σχεδόν σε όλες τις διαδικασίες του σώματός σας. Ο θυρεοειδής σας χρειάζεται μαγνήσιο για να λειτουργήσει σωστά. Η κόπωση, οι μυϊκές κράμπες και οι αλλαγές στον καρδιακό παλμό είναι σημάδια ότι δεν έχετε αρκετό μαγνήσιο στον οργανισμό σας.

Ξηροί καρποί

Τα κάσιους, τα αμύγδαλα και οι σπόροι κολοκύθας (πασατέμπο) είναι μια άλλη εξαιρετική πηγή μαγνησίου. Οι ξηροί καρποί βοηθούν τον θυρεοειδή σας με δύο τρόπους. Δεν είναι μόνο μια καλή πηγή μαγνησίου, αλλά είναι επίσης πλούσια σε σελήνιο, ένα άλλο μέταλλο που υποστηρίζει το θυρεοειδή.

Ψάρια και θαλασσινά

Τα ψάρια, οι γαρίδες και τα θαλασσινά γενικότερα είναι επίσης καλές πηγές ιωδίου. Χρειάζεστε ιώδιο για έναν υγιή θυρεοειδής, αλλά αποφύγετε τα φύκια αν έχετε υπερθυρεοειδισμό, δηλαδή αν ο θυρεοειδή σας παράγει πολύ από την ορμόνη που ελέγχει το μεταβολισμό σας.

Λαχανίδα (κατσαρό λάχανο)

Η λαχανίδα (kale) ανήκει στην οικογένεια των goitrogens και περιορίζει την ποσότητα ιωδίου που φτάνει στον θυρεοειδή σας. Εφ' όσον παίρνετε αρκετό ιώδιο στη διατροφή σας, τα goitrogens δεν θα πρέπει να είναι πρόβλημα για σας. Αλλά αν έχετε χαμηλά επίπεδα ιωδίου, τότε η λαχανίδα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα του θυρεοειδούς. Το κλασικό λάχανο, το μπρόκολο, το κουνουπίδι και τα λαχανάκια Βρυξελλών μπορεί να έχουν το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα.

Σόγια

Μερικές από τις χημικές ουσίες που υπάρχουν σε προϊόντα όπως το γάλα σόγιας θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ικανότητά του θυρεοειδούς σας να παράγει ορμόνες, αλλά μόνο σε περίπτωση που δεν παίρνετε αρκετό ιώδιο. Ακριβώς όπως με το κατσαρό λάχανο, εάν τα επίπεδα ιωδίου σας είναι καλά, τότε μάλλον δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για την κατανάλωση σόγιας. Το ιώδιο καταπολεμά την επίδραση της σόγιας στο θυρεοειδή σας.

Κρέας από όργανα ζώων

Αν τρώτε κρέας από όργανα ζώων, όπως τα νεφρά, η καρδιά και το συκώτι μπορεί να πάρετε μεγάλη δόση λιποϊκού οξέος. Πρόκειται για ένα λιπώδες οξύ που βρίσκεται τόσο σε αυτές όσο και σε άλλες τροφές. Μπορείτε επίσης να το βρείτε και ως συμπλήρωμα διατροφής. Αλλά αν πάρετε πάρα πολύ, θα μπορούσε να διαταράξει τον τρόπο λειτουργίας του θυρεοειδούς σας. Το λιποϊκό οξύ θα μπορούσε επίσης να έχει επιπτώσεις σε οποιαδήποτε φάρμακα παίρνετε για τον θυρεοειδή σας. Σε κάθε περίπτωση, ενημερώστε σχετικά τον προσωπικό σας γιατρό.

Γλουτένη

Η γλουτένη είναι μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι, τη σίκαλη και το κριθάρι. Εκτός και αν έχετε διαγνωστεί με κοιλιοκάκη, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα επηρεάσει το θυρεοειδή σας. Η γλουτένη μπορεί να βλάψει το λεπτό έντερο των ατόμων με κοιλιοκάκη. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα και συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο της νόσου του Hashimoto (η οποία οδηγεί σε υποθυρεοειδισμό), και της νόσου του Graves (η οποία οδηγεί σε υπερθυρεοειδισμό). Εάν έχετε κοιλιοκάκη, ακολουθήστε μια διατροφή χωρίς γλουτένη, για να προλάβετε μεταξύ άλλων και προβλήματα του θυρεοειδούς.

Πληροφορίες για Ασθενείς

 

Θυρεοειδεκτομή

 

Τι είναι ο θυρεοειδής αδένας και που βρίσκεται;

 

Ο θυρεοειδής αδένας 

είναι από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες

του ανθρώπινου οργανισμού και η παραμικρή δυσλειτουργία του προκαλεί σειρά προβλημάτων. Πρόκειται για αδένα ο οποίος εντοπίζεται στην περιοχή που ο λαός μας ονομάζει ‘μήλο του Αδάμ’. Το σχήμα του ομοιάζει με αυτό της πεταλούδας, και διακρίνονται δύο λοβοί (αριστερός και δεξιός λοβός).

 

Ποιος είναι ο ρόλος του θυρεοειδούς αδένα;

 

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει ορμόνες, οι οποίες μεταφέρονται με το αίμα και επηρεάζουν τη λειτουργία πολλών οργάνων του σώματος. Ο θυρεοειδής αδένας(με τους παραθυρεοειδείς αδένες) παράγει και εκκρίνει τρείς βασικές ορμόνες:

• την θυροξίνη (γνωστή και ως T4)
• την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3)
• & την καλσιτονίνη(παραθυρεοειδείς αδένες)

Οι δύο πρώτες ορμόνες, η T3 και η T4, παίζουν βασικό ρόλο στην γενική ρύθμιση του μεταβολισμού των ιστών, στην διαχείριση της ενέργειας και της θερμοκρασίας των κυττάρων και γενικότερα στην ομαλή λειτουργία όλων των οργάνων.

 

Για την σύνθεση των ορμονών T3 και T4 απαραίτητο στοιχείο είναι το ιώδιο ενώ η έκκρισή τους από τον θυρεοειδή ρυθμίζεται από την θυροειδοτρόπο ορμόνη ή TSH, η οποία παράγεται στην υπόφυση, έναν άλλο αδένα στην βάση του εγκεφάλου. Η καλσιτονίνη, με την σειρά της, είναι μία από τις ρυθμιστικές ορμόνες του μεταβολισμού του ασβεστίου του οργανισμού μας.

Ποια είναι τα συμπτώματα των παθήσεων του θυρεοειδούς

 

Τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται, είτε σε υπερλειτουργία (Υπερθυρεοειδισμός), είτε σε υπολειτουργία (Υποθυρεοειδισμός) του θυρεοειδούς αδένα. Επίσης, σε σχετικά μεγάλες διογκώσεις του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανισθούν συμπτώματα από πίεση των γειτονικών οργάνων.

Στην πράξη όμως, τις περισσότερες φορές οι βλάβες του θυρεοειδούς δεν προκαλούν εμφανή συμπτώματα, ενώ συνεχίζουν να εξελίσσονται χωρίς να δίνουν προειδοποιητικά σημεία στον ασθενή.

Όταν υπάρχουν συμπτώματα, ανάλογα με το είδος της διαταραχής στη λειτουργία του αδένα, μπορεί να έχουμε κάποια από τα ακόλουθα, όπως διόγκωση τραχήλου, ταχυκαρδία, έκτακτες αρρυθμίες, νευρικότητα, ευσυγκινησία, συναισθηματική αστάθεια, τρόμο των άκρων, μεταβολή του σωματικού βάρους, διαταραχή των κενώσεων, διαταραχή στην έμμηνο ρήση, ενίοτε δυσκολία στην κατάποση τροφής, βράγχος φωνής, βήχας, αίσθημα πνιγμονής, δυσκολία στην αναπνοή και πολλά άλλα συμπτώματα.

 

Πώς μπορεί να ελεγχθεί η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα

 

Πέραν της κλινικής εξέτασης μπορεί να εφαρμοστεί μία σειρά διαγνωστικών εξετάσεων όπως:

Εξετάσεις αίματος

 

Μέσω κατάλληλων αιματολογικών εξετάσεων μπορούν να μετρηθούν τα επίπεδα των ορμονών, που καθορίζουν την λειτουργία του θυρεοειδούς (θυροξίνη T4, τριιωδοθυρονίνη T4, θυροειδοτρόπος ορμόνη TSH, καλσιτονίνη κλπ.). Οι εξετάσεις αυτές μπορεί να επεκταθούν αναλόγως, π.χ. στον εντοπισμό αντισωμάτων κατά του θυρεοειδικού ιστού κ.α.

Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς

 

Μέσω του υπερηχογραφήματος θυρεοειδούς μπορεί να ανιχνευθεί, εύκολα και ανώδυνα, το συνολικό μέγεθος του αδένα, η εσωτερική υφή του, η θέση, η σύσταση και ο αριθμός πιθανών όζων αλλά και η συνύπαρξη διογκωμένων παραπλήσιων λεμφαδένων. Το υπερηχογράφημα πάντως δεν είναι σε θέση να ανιχνεύσει την κατάσταση της λειτουργίας του θυρεοειδούς, ούτε και τον ακριβή τύπο πιθανώς αλλοιωμένων κυττάρων εντός του παρεγχύματός του.

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς

 

Μέσω σπινθηρογραφήματος μπορεί να αξιολογηθεί η λειτουργική εικόνα ενός διαγνωσμένου όζου θυρεοειδούς, αν δηλαδή ο όζος συμμετέχει στην παραγωγή ορμονών (θερμός όζος) ή όχι (ψυχρός όζος).

Παρακέντηση 

με λεπτή βελόνα (FNA) και βιοψία

Η FNA συνιστά μία 

διαδικασία 

επιβεβαίωσης 

της διάγνωσης σε ένα ή περισσότερους ύποπτους για κακοήθεια όζους του θυρεοειδούς. Μέσω μίας πολύ λεπτής βελόνας ο ειδικός ιατρός λαμβάνει, με υπερηχογραφική καθοδήγηση ένα μικρό δείγμα υγρού/κυττάρων από τον προς εξέταση όζο. Το

 

υλικό αυτό εξετάζεται στο μικροσκόπιο, για να διαπιστωθεί αν εμφανίζει καρκινικά ή προκαρκινικά κύτταρα.

 

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι η FNA μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξη καρκινικών ή προκαρκινικών κυττάρων αλλά δεν μπορεί να αποκλείσει με απόλυτη βεβαιότητα την ύπαρξή τους. Αυτό σημαίνει ότι αν το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι αρνητικό για κακοήθεια, ο ειδικός ιατρός οφείλει παραταύτα να συνεκτιμήσει την συνολική εικόνα και τα αποτελέσματα των προηγηθέντων εξετάσεων και να συστήσει πιθανώς την χειρουργική θεραπεία.

 

Βέβαια πρέπει να γνωρίζουμε ότι περίπου ένα 5% των βιοψιών με λεπτή βελόνα είναι ψευδώς θετικές και ένα 5% είναι ψευδώς αρνητικές. Έτσι, τα μόνα αποτελέσματα της βιοψίας που αξιολογούνται 100% είναι τα θετικά αποτελέσματα. Τα αρνητικά αποτελέσματα είναι ενδεικτικά και μόνο ο ειδικός είναι υπεύθυνος να τα αξιολογήσει και ν’ αποφασίσει για το χειρουργείο, συνεκτιμώντας την πλήρη κλινική εικόνα, το ιστορικό, την πορεία της νόσου, όπως επίσης και τις υπόλοιπες εργαστηριακές εξετάσεις.

Τι είναι ο όζος;

 

Οι όζοι είναι ογκίδια που αναπτύσσονται στο θυρεοειδή, με άγνωστο τις περισσότερες φορές αίτιο για τη δημιουργία τους. Μπορεί να υπάρχουν ένας ή περισσότεροι όζοι, μικροί ή ευμεγέθεις, συχνά δεν είναι ορατοί και αντιληπτοί με την κλινική ψηλάφηση και συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία με κάποιο υπερηχογράφημα. Η παρουσία της οζώδους βλάβης τις περισσότερες φορές συνοδεύεται με φυσιολογική εξέταση ορμονών στο αίμα.

Είδη χειρουργικών επεμβάσεων

Ολική θυρεοειδεκτομή (αφαιρείται το σύνολο του θυρεοειδούς αδένα, με υπολειμματικό ιστό λιγότερο από 3 γρ.)

Σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή ( αφαιρείται όλος ο αδένας με υπολειμματικό ιστό λιγότερο από 6 γρ.)

Λοβεκτομή και ισθμεκτομή ( αφαιρείται ο ισθμός του οργάνου και ο ένας λοβός, ενώ παραμένει ο άλλος λοβός, επιτρέποντας τη συνέχιση της ενδοκρινικής λειτουργίας του οργάνου)

 

Σήμερα οι τύποι μερικής αφαίρεσης του θυρεοειδούς αδένα τείνουν να καταργηθούν ως χειρουργική πρακτική, κυρίως εξαιτίας της πιθανότητας υποτροπής της νόσου. Η χειρουργική μας ομάδα διενεργεί ολική θυρεοειδεκτομή στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.

 

 

Η  Επέμβαση της ολικής Θυρεοειδεκτομής. (Ολοκληρωτική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα)

Η  επέμβαση της ολικής θυρεοειδεκτομής είναι μια πολύ λεπτή επέμβαση που έχει ως ζητούμενο το καλό ογκολογικό αποτέλεσμα στις περιπτώσεις του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα με την ταυτόχρονη διατήρηση της ανατομικής και λειτουργικής ακεραιότητας των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων (των νεύρων, που ευθύνονται για την κινητικότητα των φωνητικών χορδών και συνεπώς την ομιλία) καθώς επίσης και την διαφύλαξη των παραθυρεοειδών αδένων που ρυθμίζουν την ομοιοστασία του ασβεστίου στον οργανισμό.

 

Η  χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί ως ρουτίνα σήμερα με τη διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση του παλίνδρομου λαρυγγικού και του πνευμονογαστρικού νεύρου, ώστε να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή προφύλαξη κάκωσης του νεύρου και παράλυσης της σύστοιχης φωνητικής χορδής και το βράγχος φωνής.

 

Απαραίτητος έλεγχος πριν την επέμβαση:

Πλήρες ιστορικό και κλινική εξέταση Έλεγχος θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, καθώς και αντισωμάτων εναντίον του αδένα όπου ενδείκνυται Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς αδένα

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς αδένα όπου ενδείκνυται Βιοψία του αδένα (FNA) όπου ενδείκνυται

Πριν την επέμβαση:

 

Κάθε ασθενής που εισάγεται σε νοσοκομείο για να υποβληθεί σε θυρεοειδεκτομή, πρέπει απαραιτήτως να υποβληθεί σε προεγχειρητικό έλεγχο. Αυτός περιλαμβάνει αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα και αναισθησιολογική εκτίμηση, ενώ εκτιμάται το πλήρες ιστορικό του ασθενούς καθώς και η φαρμακευτική αγωγή του.

Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι είναι αναγκαία η ρύθμιση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών πριν την επέμβαση σε φυσιολογικά επίπεδα (ευθυρεοειδική κατάσταση) προς αποφυγή επιπλοκών κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, κυρίως από το καρδιαγγειακό σύστημα.

Παράλληλα, εάν ο ασθενής λαμβάνει ασπιρίνη ή αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, αυτά θα πρέπει να σταματήσουν τουλάχιστον 5 ημέρες προ της επέμβαση και ενδεχομένως, σε συνεννόηση με το θεράποντα καρδιολόγο, να αντικατασταθούν από ενέσιμη ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους προς αποφυγή διεγχειρητικής αιμορραγίας.

 

Τέλος, συνιστάται το προηγούμενο βράδυ της επέμβασης, η κατανάλωση ελαφρού γεύματος.

 

Το πρωί της επέμβασης:

 

Ο ασθενής παραμένει νηστικός για 8-10 ώρες πριν την επέμβαση, ενώ συστήνεται να φροντίσει την προσωπική του υγιεινή (ντους, βούρτσισμα δοντιών). Συνιστάται η λήψη της καθημερινής φαρμακευτικής αγωγής με λίγο νερό. Ακολουθεί κατάλληλη για το χειρουργείο ενδυμασία, η οποία περιλαμβάνει και αντιθρομβωτικές κάλτσες κάτω άκρων. Ακολούθως μεταφέρεται στο χειρουργείο όπου ταυτοποιούνται τα στοιχεία του και μπαίνει στη χειρουργική αίθουσα.

 

Τι είδους αναισθησία είναι απαραίτητη;

 

Η θυρεοειδεκτομή διενεργείται στην κλινική μας υπό γενική αναισθησία, σε συνθήκες μέγιστης ασφάλειας για τον ασθενή.

 

Σύντομη περιγραφή επέμβασης

 

Ο ασθενής τοποθετείται σε ύπτια θέση και χορηγείται αναισθησία. Διενεργείται οριζόντια τομή στην πρόσθια τραχηλική χώρα, και διάνοιξη των υποκείμενων ιστών μέχρι την αναγνώριση του αδένα. Ο αδένας αποκολλάται με προσοχή από την τραχεία και απολινώνονται τα αγγεία του προς αποφυγή διεγχειρητικής αιμορραγίας. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην αποφυγή σημαντικών δομών του τραχήλου, όπως η καρωτίδα και η σφαγίτιδα φλέβα, τα παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα, οι παραθυρεοειδείς αδένες και η τραχεία, η κάκωση των οποίων μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές και αναπηρία (ειδικά στο θέμα της φωνής). Στο τέλος της επέμβασης και αφού ελεγχθεί η αιμόσταση και η ακεραιότητα των

νεύρων (συχνά με νευροδιεγέρτη), τοποθετείται παροχέτευση κενού στην περιοχή, η οποία παραμένει περίπου για 24 ώρες και συγκλείεται το χειρουργικό τραύμα. Το δέρμα ράβεται με ενδοδερμική ραφή για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού κοσμητικού αποτελέσματος.

 

Διάρκεια επέμβασης

Διαρκεί 1 ½ ώρες – 2 ώρες ανάλογα με την υποκείμενη νόσο και την ανάγκη ή όχι ταυτόχρονης αφαίρεσης λεμφαδένων του κεντρικού τραχηλικού διαμερίσματος.

 

Μετά την επέμβαση:

 

Μετά το πέρας του χειρουργείου, ο ασθενής μεταφέρεται στο δωμάτιο ανάνηψης του χειρουργείου και ακολούθως στο θάλαμο νοσηλείας. Αρχικά και για λίγες ώρες χορηγούνται υγρά και ηλεκτρολύτες ενδοφλεβίως τα οποία σταματούν από τη στιγμή που ο ασθενής μπορεί να σιτιστεί από το στόμα περίπου 4-5 ώρες μετά την επέμβαση. Παράλληλα, χορηγείται αναλγητική αγωγή. Ο ασθενής μόλις συνέλθει από την αναισθησία, κινητοποιείται πλήρως. Ελέγχεται η αναπνευστική λειτουργία καθώς και η φωνητική λειτουργία. Ένα ήπιο βράγχος φωνής είναι αναμενόμενο τις πρώτες ημέρες και σταδιακά υποχωρεί.

Την επόμενη μέρα το πρωί λαμβάνονται αιματολογικές εξετάσεις και προγραμματίζεται το εξιτήριο του ασθενούς.

 

Επιπλοκές από την επέμβαση:

• Βράγχος φωνής 
• Αναπνευστική δυσχέρεια και παράλυση των φωνητικών χορδών 
• Αιμάτωμα 
• Ορώδης συλλογή
• Μετεγχειρητικός υποπαραθυρεοειδισμός 
• Διαπύηση τραύματος
• Χαμηλή ένταση φωνής/δυσκολία στην αυτόματη κατάποση υγρών 
• Χηλοειδές τραύματος

 

Συχνές ερωτήσεις για τον καρκίνο του θυρεοειδούς, την ολική θυρεοειδεκτομή, την πολυοζώδη βρογχοκήλη & άλλες παθήσεις

Θα πρέπει να πάρω ραδιενεργό ιώδιο μετά το χειρουργείο;

 

Αυτό είναι αναγκαίο μόνο εάν υπάρχει καλώς διαφοροποιημένο θυρεοειδικό καρκίνωμα (θηλώδες ή θυλακιώδες) και εξαρτάται από την τελική ιστολογική έκθεση. Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι που θα αποφασίσει ο θεράπων ιατρός.

Θα πρέπει να παίρνω ασβέστιο μετά το χειρουργείο;

 

Είναι πιθανό να χρειαστεί για λίγο καιρό να λαμβάνει ο ασθενής ασβέστιο και βιταμίνη D από το στόμα. Η πιθανότητα να χρειαστεί να το παίρνει εφόρου ζωής είναι περίπου 1%.

Θα φαίνεται η τομή;

 

Η χειρουργική τομή συνήθως δεν φαίνεται πλην των περιπτώσεων όπου για κάποιους λόγους (οφειλόμενους συνήθως στον ίδιο τον οργανισμό) έχουμε την δημιουργία υπερτροφικής ουλής ή χηλοειδούς. Ευτυχώς αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες, ενώ στην περίπτωση που επισυμβούν υπάρχουν θεραπευτικές δυνατότητες για να βελτιωθούν.

 

Οδηγίες για το σπίτι:

 

Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες οδηγίες μετά από μια θυρεοειδεκτομή. Σημασία έχει η παρακολούθηση του ασθενούς για τυχόν εμφάνιση συμπτωμάτων. Συνιστάται η άμεση επικοινωνία με το χειρουργό σε περίπτωση εμφάνισης:

Αιμορραγίας ή εκροής πύου από το τραύμα

Παρατεταμένου βράγχους φωνής

Αιφνίδιας αναπνευστικής δυσχέρειας

Διόγκωσης του τραύματος

Παρουσίας αιμωδιών

Συμπτωμάτων τετανίας

 

Μετά την επέμβαση είναι επιβεβλημένη δια βίου η αντικατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών με χάπι, η δοσολογία του οποίου καθορίζεται από τον ενδοκρινολόγο. Η χρονική στιγμή της έναρξης της αγωγής ή της επανέναρξης της αγωγής, σε περίπτωση που ήδη λαμβάνεται αγωγή για το θυρεοειδή αδένα καθορίζεται από τη θεραπευτική ομάδα.

Πηγή: http://www.mayoclinic.org/patient-care-and-health-information